ORP „Kaszub”
ORP „Kaszub” to polski okręt podwodny z okresu zimnej wojny, pierwotnie znany jako radziecki M-290. Był jednym z sześciu okrętów serii XV typu M, które Polska pozyskała od ZSRR. Okręt miał wyporność 283 ton w położeniu nawodnym i 353 tony pod wodą. Główne uzbrojenie stanowiły cztery torpedy kal. 533 mm.
Historia budowy i służby
Budowę M-290 rozpoczęto 10 listopada 1951 roku w stoczni w Leningradzie, a wodowanie miało miejsce 27 maja 1952 roku. Okręt został wcielony do służby w Marynarce Wojennej ZSRR 30 września 1952 roku. W 1954 roku Polska wydzierżawiła jednostkę, która 5 czerwca 1954 roku weszła do służby jako ORP „Kaszub”. Po intensywnej eksploatacji, okręt został wycofany ze służby 15 lutego 1963 roku i złomowany w 1966 roku.
Specyfikacja techniczna
- Długość: 49,5 metra
- Szerokość: 4,4 metra
- Zanurzenie: 2,6–2,8 metra
- Wyporność: 283 tony (nawodny), 353 tony (zanurzony)
- Napęd: 2 silniki wysokoprężne i 2 elektryczne
- Prędkość: 15,7 węzła (powierzchnia), 7,8 węzła (zanurzenie)
- Załoga: 31 osób
- Uzbrojenie: 4 torpedy kal. 533 mm, 1 działo 45 mm
Uzbrojenie i wyposażenie
Okręt był wyposażony w cztery wyrzutnie torpedowe oraz działo uniwersalne kal. 45 mm. Torpedy, które stosowano, miały zasięg do 8000 metrów, a działo miało donośność do 11 000 metrów. Oprócz uzbrojenia, okręt posiadał systemy radioelektroniczne, w tym radiostację R-641 i peryskop PZ-7, co umożliwiało skuteczne działania w operacjach morskich.
Dowódcy
- por. mar. Czesław Obrębski (1954–1957)
- por. mar. Rajmund Pająkowski (1957)
- por. mar. Stanisław Lorens (1957–1962)
Podsumowanie
ORP „Kaszub” odegrał istotną rolę w polskiej Marynarce Wojennej, będąc jednym z pierwszych okrętów podwodnych po II wojnie światowej. Po zakończeniu służby, jednostka została złomowana, ale jej historia wciąż pozostaje częścią morskiego dziedzictwa Polski.
