Muzeum Archeologiczne w Gdańsku – instytucja kultury zarządzana przez samorząd województwa pomorskiego.
Historia
Muzeum zostało założone w 1953 roku jako część Muzeum Pomorskiego w Gdańsku. W 1958 roku uzyskało własną siedzibę, przekształcając się w Oddział Archeologiczny. Od 1962 roku funkcjonuje jako samodzielna instytucja. Muzeum gromadzi zbiory dotyczące pradziejów północnej Polski oraz kultur materialnych mieszkańców Gdańska i Pomorza Gdańskiego, obejmujące okres od wczesnego średniowiecza do czasów nowożytnych. W jego zbiorach znajdują się także eksponaty związane z bursztynem oraz kulturą materialną dawnych i obecnych mieszkańców Sudanu.
Muzeum prowadzi badania archeologiczne na Pomorzu Gdańskim, a od 1987 roku także w historycznym Śródmieściu Gdańska. Dodatkowo, od 1993 roku, realizuje badania w Sudanie w rejonie IV katarakty Nilu.
Główna siedziba muzeum znajduje się w dawnym Domu Towarzystwa Przyrodniczego przy ul. Mariackiej 25/26 oraz w sąsiednich kamienicach. W 2008 roku otwarto nową wystawę poświęconą życiu w średniowiecznym Gdańsku w odremontowanym spichlerzu „Wisłoujście” przy ul. Chmielnej 53. Muzeum dysponuje również odbudowanym budynkiem dawnego browaru przy ul. Rycerskiej 9.
W 1993 roku muzeum przejęło dwa skrzydła pokrzyżackiego zamku w Gniewie, gdzie powstał oddział. W 2001 roku otwarto skansen archeologiczny „Grodzisko” w Sopocie, prezentujący zrekonstruowane zabudowania wczesnośredniowiecznego grodu. W 2014 roku udostępniono relikty romańskiego refektarza w oddziale „Piwnica Romańska” pod placem Dominikańskim.
Dyrektorzy
- Leon Jan Łuka (1953–1983)
- Marian Kwapiński (1983–1991)
- Henryk Paner (1991–2014)
- Ewa Trawicka (2015–obecnie)
Oddziały
- Oddział w Gniewie (Muzeum Zamkowe)
- Skansen archeologiczny „Grodzisko” w Sopocie
- Piwnica Romańska w Gdańsku
- Centrum Edukacji Archeologicznej „Błękitny Lew” w spichlerzu „Błękitny Baranek” w Gdańsku
