Dzisiaj jest 19 stycznia 2025 r.
Chcę dodać własny artykuł

Moduł mieszkaniowy

Moduł mieszkaniowy

Moduł mieszkaniowy był amerykańskim projektem Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS), zaplanowanym jako główna kwatera dla astronautów. Miał zapewniać przestrzeń dla czterech osób, z miejscem na łóżka, jadalnię oraz pomieszczenie relaksacyjne. Projekt został jednak anulowany z powodu opóźnień w budowie stacji oraz ograniczeń budżetowych, po tym jak wstrzymano prace nad korpusem modułu. Ostatecznie, 14 lutego 2006 roku podjęto decyzję o prowadzeniu prac rozwojowych nad systemami podtrzymywania życia na podstawie istniejącego korpusu.

TransHab

Alternatywnym rozwiązaniem był projekt nadmuchiwanych modułów „TransHab”, który oferowałby znacznie większą pojemność niż moduł mieszkaniowy. Jednakże, z powodu cięć budżetowych, projekt ten również został porzucony. Technologia nadmuchiwanych modułów została przejęta przez firmę Bigelow Aerospace, która do 2008 roku umieściła na orbicie dwa pojazdy: Genesis I i Genesis II.

HEM

Na przełomie 2007 i 2008 roku brytyjskie konsorcjum zaproponowało dodanie dwóch modułów do ISS, co byłoby pierwszym wkładem Wielkiej Brytanii w ten program. Projekt obejmował:

  • HEM C – moduł spotkań z aparaturą multimedialną, przeznaczony do konferencji z Ziemią oraz do wspólnych posiedzeń załogi.
  • HEM D – moduł mieszkalny z sześcioma kajutami dla stałych członków załogi, każda z biurkiem, leżanką oraz przestrzenią na osobiste rzeczy.

Moduły miałyby wymiary około 3,8 m średnicy i 5,7 m długości, zwiększając przestrzeń życiową stacji o około 100 m³. Z uwagi na planowane wycofanie wahadłowców, ich transport na orbitę miałby być zrealizowany przez rosyjskie rakiety Sojuz-FG. Całkowity koszt przedsięwzięcia szacowano na 600 mln GBP, a moduły mogłyby trafić na orbitę najwcześniej w 2011 roku.

Podsumowanie

Projekty związane z rozbudową ISS, takie jak Moduł mieszkaniowy, TransHab i HEM, odzwierciedlają dążenie do poprawy warunków życia astronautów. Mimo że wiele z nich zostało anulowanych z powodu budżetowych ograniczeń, technologie rozwijane w ich ramach mają potencjał do wykorzystania w przyszłych misjach kosmicznych.