Gnejusz Pompejusz Strabon
Gnejusz Pompejusz Strabon (zm. 87 p.n.e.) był rzymskim wodzem i politykiem, który zdobył znaczące wpływy w Picenum. Prawdopodobnie jednak nie pochodził z tego regionu, co sugeruje przynależność jego rodziny, gens Pompeia, do tribus Clustumina, której nie było w Picenum.
Kariera polityczna
Pompejusz Strabon jako pierwszy w swoim rodzie uzyskał status senatora. Jego kariera wojskowa rozpoczęła się od objęcia stanowiska kwestor na Sardynii w 104 p.n.e. W późniejszych latach pełnił różne funkcje:
- 92 p.n.e. – pretora
- namiestnika Macedonii
- 89 p.n.e. – konsula
Wojna ze sprzymierzeńcami
Strabon odegrał kluczową rolę w wojnie ze sprzymierzeńcami (91–88 p.n.e.). Jako legat konsula Rutyliusza Rufusa w 90 p.n.e. uczestniczył w bitwie koło góry Falernus, gdzie poniósł porażkę. Po odwrocie schronił się w Firmum, gdzie został oblężony przez Tytusa Lafreniusza. Dzięki przybyłym posiłkom udało mu się przełamać oblężenie i zdobyć Askulum, co przyniosło mu triumf 25 grudnia 89 r.
Działania w czasie konfliktu Sulli i Mariusza
Po triumfie Strabon powrócił do Picenum jako prokonsul. Kiedy wybuchł konflikt między stronnictwem Sulli a popularami, zajął pozycję w Lacjum. Choć początkowo nie angażował się w walki, po wyraźnym rozkazie senatu wspierał konsula Gn. Oktawiusza w wyparciu Mariusza z Rzymu. Jego działania obejmowały także namawianie senatu do negocjacji z przeciwnikiem.
Śmierć i dziedzictwo
Gnejusz Pompejusz Strabon zmarł z powodu zarazy przed zakończeniem konfliktu. Jego synem był Gnejusz Pompejusz Wielki, który kontynuował dziedzictwo rodzinne w polityce i wojskowości.
