Epidot
Epidot to powszechny minerał z grupy krzemianów, który jest szeroko rozpowszechniony w przyrodzie. Jego nazwa pochodzi od greckiego słowa epidosis, oznaczającego „dodatek”, co odnosi się do jego pierwotnej klasyfikacji jako odmiany turmalinu.
Właściwości
Epidot tworzy różnorodne kryształy, w tym słupkowe, tabliczkowe oraz igiełkowe, często z poprzecznymi zbrużdżeniami. Występuje w ponad 200 różnych formach i może tworzyć skupienia zbite, ziarniste oraz włókniste. Dobrze wykształcone kryształy można znaleźć w druzach i szczelinach skalnych, gdzie tworzą charakterystyczne szczotki krystaliczne. Minerał jest kruchy i przezroczysty, a jego barwa zmienia się od ciemnozielonej do żółtozielonej w zależności od kąta obserwacji.
Odmiany epidotu
- Allanit – brunatnoczarny lub czarny, z domieszkami ceru i uranu.
- Piemontyt – czerwonobrunatny lub fioletowobrunatny, z domieszką manganu.
- Pistacyt – żółtozielony, bogaty w żelazo.
- Puszkinit – ciemnozielony, z domieszką sodu i litu.
- Tawmawit – czerwonozielony, z domieszką chromu.
Występowanie
Epidot występuje w druzach pegmatytów oraz w zmienionych granitach, granodiorytach i diorytach, będąc produktem procesów hydrotermalnych. Jego najważniejsze miejsca występowania to:
- Austria: okolice Salzburga (kryształy do 40 cm)
- Rosja: Ural (kryształy do 20 cm)
- USA: Jezioro Górne, Kalifornia, Massachusetts (kryształy do 15 cm)
- Meksyk, Brazylia, Mozambik, Francja, Włochy, Szwajcaria, Czechy, Norwegia, Finlandia.
W Polsce epidot występuje na Dolnym Śląsku, w granitach i pegmatytach okolic Strzegomia oraz Strzelina, a także w Tatrach.
Zastosowanie
- Kryształy epidotu stosowane są w jubilerstwie, często w szlifie fasetkowym.
- Minerał ma znaczenie naukowe jako wskaźnik warunków i charakteru metamorfizmu.
- Epidot jest ceniony i poszukiwany przez kolekcjonerów.
Kategoria
Krzemiany (minerały)
