Tibullus

Albius Tibullus

Albius Tibullus (ok. 54 p.n.e. – 19 p.n.e.) był jednym z najważniejszych rzymskich poetów elegijnych, obok Owidiusza i Propercjusza. Urodził się prawdopodobnie na wschód od Rzymu, gdzie także spędził część swojego życia. Przyjaźnił się z Horacym i Owidiuszem.

Tematyka Twórczości

Tibullus w swoich elegiach często opiewał swoją ukochaną, Planię, używając dla niej pseudonimu Delia. Jego pierwszy zbiór, składający się z dziesięciu elegii, nosi ten sam tytuł. Drugi zbiór, zatytułowany Nemesis, składa się z sześciu utworów, inspirowanych inną kobietą. Poeta podkreślał uroki życia wiejskiego oraz tradycji i świąt. Jego prace mają wpływ na późniejszych twórców, takich jak Klemens Janicki i Jan Kochanowski.

Styl i Tematyka

• Tibullus unikał bezpośredniego odniesienia do Augusta, koncentrując się na przeszłości i przyszłości.
• W jego poezji można znaleźć różnorodne tematy, od hymnów, przez dydaktykę, po erotyki.
• Styl elegii jest zróżnicowany, często poruszając wiele wątków w jednym utworze.

Twórczość Tibullusa była wysoko ceniona przez jego współczesnych, w tym Owidiusza, Marcjalisa i Kwintyliana. Jego elegie są częścią Corpus Tibullianum, zawierającego zarówno I, jak i II księgę jego utworów.

Tłumaczenia i Wpływ

Pierwsze tłumaczenia utworów Tibullusa na język polski wykonał Jędrzej Moraczewski w 1827 roku. Wcześniej swoje przekłady publikowali Kazimierz Brodziński (1818) i Franciszek Dmochowski (1826).

Podsumowanie

Tibullus pozostaje jednym z kluczowych przedstawicieli rzymskiej poezji elegijnej, którego twórczość wciąż wpływa na literaturę do dzisiaj.