Franciszek Kania
Franciszek Kania (ur. 28 września 1931 w Tokarni, zm. 2 listopada 2005 w Bielsku-Białej) był księdzem pallotynem oraz długoletnim misjonarzem w Rwandzie.
Formacja i święcenia
W 1950 roku wstąpił do Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego. Święcenia kapłańskie otrzymał 4 czerwca 1961 roku z rąk bp. Zygmunta Choromańskiego w Ołtarzewie.
Praca w Polsce
W latach 1961–1973 pracował w różnych miejscowościach, w tym w Rynie, Sulechowie, Poznaniu i Wałbrzychu.
Misja w Rwandzie
W 1973 roku Kania wyjechał do Rwandy jako jeden z pierwszych pallotyńskich misjonarzy. Od 1976 był proboszczem parafii Ruhango w diecezji Kabgayi, gdzie znacząco przyczynił się do rozwoju infrastruktury, w tym dostępu do wody i prądu. W 1980 roku w Ruhango wybudowano kościół. Kania pracował w Rwandzie przez 21 lat.
Powrót do Polski
Po powrocie z misji w 1994 roku, rozpoczął pracę duszpasterską w Bielsku-Białej. W 1996 został pierwszym proboszczem nowo erygowanej pallotyńskiej parafii pod wezwaniem św. Andrzeja Boboli, gdzie nadzorował budowę Domu Misyjnego i współpracował przy budowie kościoła parafialnego.
Zaangażowanie w działalność misyjną
Kania był kapelanem Diecezjalnego Wolontariatu Misyjnego oraz Diecezjalnym Sekretarzem Papieskiej Unii Misyjnej Duchowieństwa. W 1996 roku zainicjował cykliczne msze święte dla turystów w schronisku na Dębowcu, które odbywały się co miesiąc, a po wybudowaniu kapliczki od 1998 roku – co tydzień w sezonie letnim. Umożliwił również odprawianie mszy dla turystów na Szyndzielni.
Publikacje i ostatnie dni
W 2003 roku wydał wspomnienia z misji pt. Rwanda wczoraj i dziś, dzieląc się swoimi doświadczeniami w wielu parafiach. Zmarł 2 listopada 2005 roku w wyniku udaru mózgu, nie odzyskawszy przytomności.
