ODESSA – Teoria Spiskowa
ODESSA, czyli Organizacja Byłych Członków SS, to teoria spiskowa, która zakłada istnienie tajnej organizacji wspierającej nazistowskich zbrodniarzy wojennych po II wojnie światowej. Mimo że miała być scentralizowana i dysponować znacznym majątkiem, w rzeczywistości pomoc zbrodniarzom wynikała z działań lokalnych siatek konspiracyjnych oraz rządów niektórych państw.
Historia
Mit o ODESSIE zrodził się w wyniku śledztwa amerykańskiego kontrwywiadu (CIC) w latach 1946-1947, które nie ujawniło żadnych dowodów potwierdzających jej istnienie. Mimo to, plotki o organizacji się rozprzestrzeniały, często podsycane przez samych nazistów. W szczególności popularny stał się mit dotyczący tajnej konferencji w Strasburgu w 1944 roku, która miała być próbą ocalenia nazizmu.
Znany łowca nazistów, Szymon Wiesenthal, wierzył w istnienie ODESSY i w swoich publikacjach propagował tę ideę. W 1970 roku wydano powieść Akta Odessy, która, a także jej filmowa adaptacja z 1974 roku, przyczyniły się do dalszego rozpowszechnienia mitu.
Rzeczywistość
W rzeczywistości zbrodniarze unikali sprawiedliwości dzięki osobistym koneksjom oraz nieformalnym siatkom konspiracyjnym, a nie dzięki potężnej organizacji, jaką miała być ODESSA. W ochronę nazistów zaangażowane były także państwa alianckie oraz niektóre instytucje kościelne.
Założenia Teorii
Zwolennicy teorii spiskowej twierdzą, że ODESSA została stworzona przez Heinricha Himmlera oraz oficerów SS pod koniec wojny. Miałaby działać w Niemczech, Egipcie, Argentynie, Włoszech i Szwajcarii, wspierając takich zbrodniarzy jak Adolf Eichmann czy Josef Mengele. Członkowie organizacji zajmowali się m.in. ukrywaniem złota zrabowanego przez Niemców.
Uważa się, że organizacja mogła zyskać pomoc katolickich księży, którzy ułatwiali ucieczki zbrodniarzy, wydając im fałszywe paszporty. Kluczową rolę w tym procesie miał odgrywać biskup Alois Hudal.
