Machiny Miotające w Historii
Machiny miotające, znane jako broń oblężnicza, były kluczowymi urządzeniami stosowanymi od IV wieku p.n.e. do końca XIV wieku. Służyły do atakowania fortyfikacji nieprzyjaciela poprzez wyrzucanie pocisków przy użyciu energii mechanicznej. Ich zastosowanie obejmowało zarówno oblężenia, jak i walki polowe.
Podział Machin Miotających
Machiny miotające można podzielić według sposobu rozpędzania pocisku na dwa główne typy:
- Machiny barobalistyczne – korzystające z energii potencjalnej masy.
- Machiny neurobalistyczne – wykorzystujące energię potencjalną sprężystości.
Charakterystyka Machin Barobalistycznych
Machiny barobalistyczne wykorzystywały dźwignię z przeciwwagą do wytworzenia siły potrzebnej do wyrzucenia pocisku. Były w stanie wystrzelić ciężar wynoszący blisko 140 kg na odległość prawie 280 metrów. Największe z tych machin miały przeciwwagę przekraczającą 10 ton.
Podstawowe Typy Machin Miotających
Najważniejsze rodzaje machin miotających to:
- Balista
- Biffa
- Katapulta
- Onager
- Trebusz
Machiny te odegrały znaczącą rolę w strategiach wojskowych, pozwalając na skuteczne atakowanie umocnień wroga oraz wsparcie w bitwach. Ich rozwój i różnorodność przyczyniły się do ewolucji technik oblężniczych w historii.
