Narses
Narses (ok. 478 – ok. 573) był prominentnym dowódcą bizantyńskim oraz eunuchiem cesarskim. Pochodził z Persarmenii, regionu Armenii zajętego przez Persów w 384 roku. Rozpoczął swoje życie jako niewolnik, a później stał się urzędnikiem w cesarskim skarbcu.
W latach 538–539 współdowodził wojskami posiłkowymi w Italii obok Belizariusza. Jako zaufany doradca cesarzowej Teodory, żony cesarza Justyniana I, zdobył wysokie stanowiska w administracji. Odegrał kluczową rolę w stłumieniu powstania Nika i został mianowany naczelnym wodzem armii bizantyńskiej w Italii.
Mimo braku formalnego wykształcenia wojskowego oraz podeszłego wieku, Narses odniósł szereg znaczących zwycięstw, w tym zwycięstwa nad Ostrogotami w latach 552–555, m.in. w bitwach pod Busta Gallorum i Cumae. W 567 roku został prefektem Italii, a podczas walk z Ostrogotami współpracował z Longobardami.
Jednakże, w związku z oskarżeniami o nadużycia, został odwołany z urzędu. Opisywany był jako osoba małego wzrostu i słabego zdrowia.
Bibliografia
- Wielka Encyklopedia Powszechna PWN (1962-1969)
Kategoria: Bizantyńczycy, Eunuchowie, Urodzeni w V wieku, Zmarli w VI wieku, Niewolnicy, Ormiańscy wojskowi
