SS Normandie
SS Normandie był francuskim liniowcem pasażerskim zbudowanym w latach 1931-1935 w stoczni w Saint-Nazaire. Używany na trasie Hawr – Nowy Jork, zadebiutował w maju 1935 roku, zdobywając tytuł jednego z najpiękniejszych statków swoich czasów oraz Błękitną Wstęgę Atlantyku. W czasie II wojny światowej przemianowany na USS „Lafayette”, zatonął w 1942 roku w Nowym Jorku.
Budowa
Konstrukcja kadłuba, o pojemności 82 789 BRT, była dziełem Vladimira Yourkevitcha. Stocznia dostosowała się do wymagań budowy, tworząc największy na świecie suchy dok. Wodowanie statku miało miejsce w 1932 roku, a jego napęd elektryczny składał się z czterech turbin. Całość charakteryzowała się innowacyjnymi rozwiązaniami technicznymi, eliminującymi wibracje i hałas.
Wyposażenie i usługi
Załoga składała się z 120 osób pokładowych, 188 maszynowych i 974 hotelowych. Pasażerowie mieli do dyspozycji kabiny w pięciu klasach, z wieloma udogodnieniami, w tym łazienkami. Statek dysponował m.in. dużą salą jadalną, szpitalem, kinem, sklepami oraz basenami. W pierwszym roku eksploatacji Normandie przyniósł znaczny zysk.
Przebudowa w 1936 roku
W 1936 roku przeprowadzono remont, wymieniając śruby i poprawiając komfort pasażerów, a także zwiększając pojemność statku. Pomimo konkurencji ze strony Cunarda, Normandie pozostała największym statkiem świata, aż do 1940 roku, kiedy to wprowadzono Queen Elizabeth.
Zagłada i losy po wojnie
W 1942 roku Normandie zatonęła, a po wojnie, mimo prób ratowania, uznano jego stan za zły. W 1946 roku statek został sprzedany na złom. Jego historia pozostaje symbolem złotej ery transatlantyckich rejsów pasażerskich.
