Modrzewski Jan Ignacy (1869-1962) – polski lekarz chirurg i senator IV kadencji, działający na rzecz społeczności lokalnej.
Życiorys
Jan Ignacy Modrzewski urodził się 6 kwietnia 1869 roku w Siedlcach. Ukończył szkołę średnią w rodzinnym mieście, a w 1893 roku uzyskał dyplom lekarza na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim. Następnie kontynuował naukę w Paryżu i Berlinie.
Swoją karierę zawodową rozpoczął w 1895 roku jako ordynator oddziału chirurgicznego Szpitala Żydowskiego, a później Szpitala św. Wincentego a Paulo w Lublinie. Modrzewski był aktywnym uczestnikiem wojen: rosyjsko-japońskiej, I wojny światowej oraz wojny polsko-bolszewickiej, gdzie pełnił rolę lekarza chirurgicznego.
Pracował w szpitalu szarytek w Lublinie, gdzie od 1930 roku pełnił funkcję dyrektora. W czasie II wojny światowej był aresztowany przez Niemców, a po wojnie organizował pomoc lekarską dla ofiar wojny. Kontynuował pracę w przychodni chirurgicznej do 1958 roku.
Modrzewski był pionierem w dziedzinie chirurgii, wprowadzając nowe metody operacyjne oraz nowoczesne narzędzia. W 1908 roku zdobył umiejętności radiologiczne w Wiedniu i jako pierwszy sprowadził do Lublina aparat Roentgena.
Działalność społeczna
Był aktywnym uczestnikiem życia społecznego oraz politycznego. W czasie I wojny światowej organizował Związek Wojskowych Polaków w Okręgu Zakaukaskim. Po wojnie pełnił funkcje radnego Lublina, posła na sejm oraz senatora IV kadencji. Angażował się w sprawy szpitalnictwa, higieny oraz kultury.
Modrzewski był także prezesem Izby Lekarskiej w Lublinie, członkiem Naczelnej Izby Lekarskiej oraz redaktorem „Medycyny Społecznej i Klinicznej”. Uczestniczył w powstaniu Muzeum Lubelskiego, przekazując eksponaty sztuki, a po wojnie brał udział w działaniach na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego.
Ordery i odznaczenia
* Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1932)
Przypisy
Modrzewski Jan Ignacy pozostaje postacią znaczącą w historii medycyny i życia społecznego Lublina, zasłużoną w wielu dziedzinach.
