Henryk Marconi
Henryk Marconi (1792-1863) był włoskim architektem, który od 1822 roku działał w Polsce. Uznawany jest za jednego z najwybitniejszych architektów pierwszej połowy XIX wieku, reprezentując klasycyzm.
Życiorys
Marconi kształcił się w Bolonii, gdzie studiował na uniwersytecie i Akademii Sztuk Pięknych. W 1822 roku przybył do Polski, by ukończyć pałac w Dowspudzie zlecony przez generała Ludwika Michała Paca. Zajmował również stanowiska w Komisji Rządowej oraz był profesorem w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 1851-1858.
Życie prywatne
Marconi ożenił się z Małgorzatą Heiton, z którą miał dzieci wychowywane w różnych tradycjach religijnych. Zmarł w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim.
Ważniejsze dzieła
Henryk Marconi zrealizował wiele ważnych projektów architektonicznych, w tym:
- Kościół św. Karola Boromeusza w Warszawie (1841-1843)
- Nowy Ratusz w Radomiu (1845-1848)
- Hotel Europejski w Warszawie (1855, odbudowany po II wojnie światowej)
- Kościół Wszystkich Świętych w Warszawie (1859-1863)
- Pałac Paca w Warszawie (1824-1828, odbudowany po wojnie)
- Szpital św. Mikołaja w Łęczycy (1842)
- Ratusz w Ciechanowie (1844)
Pisma
Marconi był również autorem kilku publikacji, w tym:
- O porządkach architektonicznych (1828)
- Saggio sugli ordini di architettura (1831)
- Zbiór projektów architektonicznych (1838-1842)
Upamiętnienie
W Warszawie znajduje się popiersie Marconiego, a jego nazwisko nosi Teatr Enrico Marconi, założony w 2009 roku przez Stowarzyszenie „Italiani In Polonia”.
Bibliografia
Marconi jest wspomniany w licznych publikacjach dotyczących architektury, w tym w „Architektach i budowniczych w Polsce” Stanisława Łozy oraz „Polskim Słowniku Biograficznym”.
