Sverre Fehn
Sverre Fehn (14 sierpnia 1924 – 23 lutego 2009) był norweskim architektem modernistycznym, który zdobył uznanie na całym świecie, otrzymując Nagrodę Pritzkera w 1997 roku.
Młodość i edukacja
Fehn studiował architekturę w Oslo, gdzie uzyskał dyplom w 1949 roku. Następnie otworzył własne biuro. W latach 1952-1953 podróżował po Maroku, a w latach 1953-1954 współpracował z Jeanem Prouvé w Paryżu.
Kariera zawodowa
W wieku 34 lat Fehn zyskał międzynarodowe uznanie dzięki projektowi Pawilonu Norweskiego na wystawę światową w Brukseli w 1958 roku. Jego wczesne projekty charakteryzowały się jasną, ortogonalną organizacją, jednak w późniejszym okresie jego styl stał się bardziej swobodny. Krytyka ze strony postmodernistów spowodowała jednak przerwę w jego karierze na kilka lat.
Główne dzieła
- Pawilon Norweski na wystawę światową w Brukseli, 1958
- Pawilon Nordycki na Biennale w Wenecji, 1958-1962
- Muzeum Hamar Bispegard, 1967-1979
- Tegelsteinhuset w Bærum, 1987
- Norweskie Muzeum Lodowców w Fjaerland, 1992
- Muzeum Aukrust w Alvdal, 1992-1996
Nagrody i wyróżnienia
- 1993 – Złoty medal francuskiej akademii architektury
- 1994 – Order św. Olafa
- 1997 – Nagroda Pritzkera
- 1997 – Złoty Medal im. Heinricha Tessenowa
- 1998 – Norweska Nagroda Kultury
- 2001 – Medal dla najlepszego norweskiego architekta
- 2003 – Nagroda Andersa Jahresa
Publikacje
- The Secret of the Shadow: Light and Shadow in Architecture, 2002
- The Poetry of the Straight Line, 1992
Fehn pozostaje jedną z najważniejszych postaci norweskiej architektury, a jego prace są nadal studiowane i podziwiane za ich unikalne podejście do formy i przestrzeni.
