Kalman Segal
Kalman Segal (ur. 29 grudnia 1917 w Sanoku, zm. 18 maja 1980 w Jerozolimie) był polsko-izraelskim pisarzem, poetą i dziennikarzem radiowym, działającym w języku polskim i jidysz.
Życiorys
Urodził się w Sanoku w rodzinie żydowskiej. Ukończył Publiczną Szkołę Powszechną i Państwowe Gimnazjum Męskie w Sanoku. Po wybuchu II wojny światowej jego rodzina została zesłana do łagru w ZSRR. Po wojnie wrócił do Polski, a następnie emigrował do Austrii, gdzie rozpoczął publikację swoich utworów.
W 1947 roku wrócił do Polski i osiedlił się w Katowicach, gdzie pracował jako nauczyciel i dziennikarz w Polskim Radiu. W 1952 roku wydał debiutancki tomik wierszy w jidysz, a jego prozatorski debiut nastąpił w 1956 roku. Jego twórczość była dobrze przyjmowana przez krytyków i czytelników, a Segal był również aktywnym publicystą.
W 1969 roku, po antysemickiej kampanii w Polsce, emigrował do Izraela, gdzie pracował w radiu Kol Israel i publikował prace w hebrajskim i jidysz. Tematyka jego utworów często nawiązywała do wspomnień z dzieciństwa w Sanoku oraz życia na pograniczu kulturowym.
Upamiętnienie
Segal został upamiętniony w Sanoku, gdzie w 2007 roku odsłonięto ławeczkę pamięci, a w 2014 roku tablicę upamiętniającą jego osobę oraz innych literatów związanych z miastem. Dodatkowo zorganizowano wydarzenia kulturalne z okazji setnej rocznicy jego urodzin.
Twórczość
Kalman Segal tworzył zarówno wiersze, jak i prozę. Jego prace koncentrowały się na doświadczeniach życiowych i wspomnieniach z dzieciństwa. Ważniejsze tytuły to:
- Kochankowie w Sodomie
- Opowiadania z zabitego miasteczka
- Nad dziwną rzeką Sambation
- Dolina zielonej pszenicy
- Kij i kadzidło
Przypisy
Kalman Segal pozostaje ważną postacią w literaturze polsko-żydowskiej, a jego prace są ciągle analizowane i doceniane.
