Ferdynand IV Pozwany
Ferdynand IV, znany jako „Ferdynand IV Pozwany” (hiszp. Fernando IV el Emplazado), był królem Kastylii i Leónu w latach 1295–1312. Urodził się 6 grudnia 1285 roku, a zmarł 7 września 1312 roku. Był synem Sancha IV Odważnego i Marii de Molina.
Wczesne życie i panowanie
W chwili śmierci ojca Ferdynand miał jedynie 9 lat. Dzięki staraniom matki oraz sporom pomiędzy potężnymi rodami Haro i Lara udało mu się utrzymać tron. W 1309 roku, przy wsparciu Aragonii, zdobył Gibraltar. Jego panowanie zakończyło się nagle podczas przygotowań do ataku na Grenadę.
Przydomek i legenda
Przydomek „Pozwany” pochodzi od wydarzenia związanego z dwoma braćmi Carvajal, których skazał na śmierć. Przed egzekucją wezwali oni Ferdynanda na sąd boski, co wzbudzało kontrowersje i wątpliwości dotyczące prawdziwości tej historii. Nie pochodzi ona od współczesnych mu źródeł i przypomina legendę o Jakubie de Molay. Temat ten został uwieczniony w obrazie José Casady del Alisala pt. „Ostatnie chwile Ferdynanda IV Pozwanego”.
Życie osobiste
W 1302 roku Ferdynand ożenił się z Konstancją, córką Dionizego Portugalskiego i Izabeli Aragońskiej. Z tego małżeństwa narodziło się troje dzieci:
- Eleonora (1307–1359) – żona Alfonsa IV Aragońskiego,
- Konstancja (1308–1310),
- Alfons XI (1311–1350) – następca Ferdynanda na tronie Kastylii i Leónu.
Podsumowanie
Ferdynand IV Pozwany był królem Kastylii i Leónu, który zdołał zachować tron mimo trudnych okoliczności w dzieciństwie. Jego panowanie charakteryzowało się zdobyciem Gibraltaru i kontrowersyjną legendą, która otaczała jego postać.
Przypisy
- Dynastia burgundzka
- Władcy Kastylii i Leónu
- Urodzeni w 1285
- Zmarli w 1312
