Mgławica Ring (M57)
Mgławica Ring, znana również jako M57, została odkryta przez Antoine’a Darquiera de Pellepoix w styczniu 1779 roku. Jednakże, według nowoczesnych badań, pierwszym, który zaobserwował ten obiekt, był Charles Messier. Darquier przyznał, że mógł obserwować mgławicę dopiero w lutym 1779 roku.
Obserwacje Williama Herschela
William Herschel, który wprowadził termin „mgławica planetarna”, opisał M57 jako „przedziurawioną mgławicę lub pierścień gwiazd”. Zidentyfikował również kilka gwiazd w jej obrębie, stwierdzając, że nie należą do mgławicy.
Charakterystyka mgławicy
M57 znajduje się w odległości około 2,3 tysiąca lat świetlnych od Ziemi. Jej wymiary wynoszą około 1,4 na 1,0 minut kątowych, co odpowiada rzeczywistym wymiarom około 1,9 na 1,3 roku świetlnego. Szacowany wiek mgławicy to 6-8 tysięcy lat, a prędkość jej ekspansji wynosi 20-30 km/s.
Jasność
Jasność wizualna mgławicy wynosi około 8,8, a jej jasność fotograficzna to 9,7 magnitudo. M57 rozciąga się na niebie na obszarze o średnicy około 3,5 minut kątowych, składając się głównie z cząsteczek wiatru gwiazdowego.
Centralna gwiazda
Centralna gwiazda mgławicy, HD 175353, została odkryta przez Friedricha von Hahna w 1800 roku. Jest to biały karzeł o jasności 14,7 magnitudo. W pobliżu znajduje się również gwiazda Gamma Lyrae (Sulafat), typ B9 III, o jasności 3,2 magnitudo, oraz optyczna towarzyszka o jasności 12 magnitudo. W odległości 4 minut od mgławicy można zaobserwować galaktykę IC 1296 o jasności 14,4 magnitudo.
