Leon Sternbach
Leon Sternbach (1864-1940) był polskim filologiem klasycznym i bizantynistą, profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz członkiem Polskiej Akademii Umiejętności. Urodził się w Drohobyczu w rodzinie żydowskiej. Sternbach był pionierem badań bizantynologicznych w Polsce.
Życiorys
Studiował filologię na uniwersytetach w Lipsku, Dreźnie i Wiedniu, gdzie w 1885 roku obronił doktorat. Pracował w archiwach w Wiedniu, Heidelbergu oraz we Włoszech i Francji. Po habilitacji w 1889 roku na Uniwersytecie Lwowskim, związał się z Uniwersytetem Jagiellońskim, gdzie pełnił wiele funkcji, w tym dziekana Wydziału Filozoficznego. W 1935 roku przeszedł na emeryturę, uzyskując tytuł profesora honorowego.
Po wybuchu II wojny światowej, Sternbach został aresztowany w ramach Sonderaktion Krakau i zmarł w obozie Sachsenhausen.
Osiągnięcia naukowe
Sternbach był członkiem wielu towarzystw naukowych, w tym Akademii Umiejętności. Jego badania obejmowały literaturę gnomologiczną, patrologię i język grecki. Przygotował krytyczne wydania wielu ważnych tekstów, w tym dzieł Michała Psellosa i Ezopa, a także badał polskie przysłowia.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1928)
- Złoty Krzyż Zasługi (1936)
Uczniowie
Wśród jego uczniów byli m.in. Seweryn Hammer, Feliks Kopera i Tadeusz Lehr-Spławiński.
Rodzina
Sternbach ożenił się z Leontyną Epstein, z którą miał córkę Helenę. Jego siostra, Cecylia Sternbach-Chajesowa, była żoną prezydenta Lwowa. W rodzinie Sternbachów byli także wybitni naukowcy, w tym indolog Ludwik Sternbach.
Wybrane publikacje
Niektóre z jego ważnych prac to:
- Meletemata graeca (1886)
- Gnomologium Parisinum ineditum (1893)
- Analecta Photiana (1893)
- De cornicula Horatiana (1935)
Bibliografia
O Sternbachu pisali m.in. Tadeusz Sinko i Seweryn Hammer. Jego życie i działalność są dokumentowane w różnych publikacjach naukowych.
Link zewnętrzny
Odkryj więcej dzieł Leona Sternbacha w bibliotece Polona: Dzieła Leona Sternbacha.
