Stefan Pogonowski
Stefan Pogonowski, urodzony 12 lutego 1895 roku w Domaniewie, był polskim oficerem i poetą. Pełnił służbę jako porucznik piechoty Wojska Polskiego i dowodził I batalionem 28 Pułku Strzelców Kaniowskich podczas wojny polsko-bolszewickiej. Zginął 15 sierpnia 1920 roku w bitwie pod Radzyminem, prowadząc atak na pozycje nieprzyjaciela. Pośmiertnie awansowany na kapitana oraz odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Pogonowski pochodził z rodziny ziemiańskiej. Ukończył gimnazjum w Łodzi, a następnie wstąpił do armii rosyjskiej w 1914 roku. Ukończył Wileńską Szkołę Wojskową, zdobywając trzecią lokatę. Służył w I Korpusie Polskim, a później w Wojsku Polskim, gdzie doszedł do stanowiska dowódcy batalionu na froncie litewsko-białoruskim.
W nocy z 14 na 15 sierpnia 1920 roku, prowadząc atak, zginął w Zamostkach Wólczyńskich. Jego działania miały kluczowe znaczenie w przełamaniu niekorzystnego biegu wydarzeń wojny. Pogonowski został pochowany na Starym Cmentarzu w Łodzi.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 566
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
- Krzyż Niepodległości
Awanse
- Podporucznik – 2 II 1916
- Porucznik – 11 VI 1916
- Kapitan – pośmiertnie
Upamiętnienie
- Ulice w Łodzi, Warszawie, Markach oraz Zielonce noszą jego imię.
- Patron Zasadniczej Szkoły Zawodowej w Radzyminie.
- Dokumentalny film „Stefan Pogonowski” z 2002 roku.
- Minister obrony narodowej nadał imię Pogonowskiego 31 Zgierskiemu Wojskowemu Oddziałowi Gospodarczemu.
Bibliografia
- Zbigniew Piąstka: W cieniu alei cmentarnych, Łódź 1990.
- Szymon Nowak, Stefan Pogonowski, Warszawa 2020.
