Jerzy Koszutski – Życiorys
Jerzy Koszutski, znany również jako „Jurand”, urodził się 30 stycznia 1905 roku w Siedlcach, a zmarł 15 czerwca 1960 w Nowej Rudzie. Był polskim muzykiem i sportowcem, synem Kazimierza Koszutskiego, prezydenta Kalisza. Ukończył Szkołę Muzyczną w Kaliszu. Od młodości interesował się muzyką i sportem.
Kariera sportowa
W 1928 roku Koszutski reprezentował Polskę na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Amsterdamie w kolarstwie torowym, osiągając ćwierćfinał w sprincie. W tym samym roku ustanowił rekord Polski w tej dyscyplinie. Jednakże w 1929 roku zrezygnował z kariery sportowej, aby skupić się na muzyce.
Działalność muzyczna
Po wypadku, w którym stracił dwa palce, Koszutski skoncentrował się na muzyce lekkiej. W 1932 roku założył męski kwartet wokalny „Chór Juranda”, który zyskał popularność w teatrze „Wielka Rewia” w Warszawie. Był aktywnym aranżerem, dyrygentem i kompozytorem. Do jego znanych utworów należą:
- Kilka słów (sł. Jerzy Jurandot)
- Komendancie
- Oj Kasiu, Kasieńko (sł. Zenon Friedwald)
- Panna Nacia (sł. Zenon Friedwald)
- Pani mnie poznaje (sł. Władysław Jastrzębiec)
- Wiosenne marzenie (sł. Jarema Mirski)
- Nie gniewaj się (sł. Wiktor Friedwald)
- Pierwsza miłość (sł. Cz. Opałka)
Chór Juranda koncertował nie tylko w Polsce, ale także za granicą, m.in. w Holandii, Estonii i Łotwie. Po wybuchu II wojny światowej zespół występował w Związku Radzieckim, a po powrocie do Warszawy kontynuował działalność artystyczną w kawiarniach.
Okres powojenny i życie osobiste
Po wojnie „Chór Juranda” występował z orkiestrą pod dyrekcją Stefana Rachonia, realizując liczne koncerty i nagrania. W 1957 roku Koszutski skupił się na komponowaniu i wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej we Wrocławiu. W 1955 roku ożenił się z Salomeą, a wcześniej był żonaty z Haliną Wiórkowską-Jurandową.
Chory na nowotwór, Koszutski zmarł 15 czerwca 1960 roku w szpitalu w Nowej Rudzie i został pochowany na cmentarzu w Kłodzku.
Bibliografia
- Siedlce 1448–1995 pod red. Edwarda Kospath-Pawłowskiego i Teresy Włodarczyk, 1996.
- Wolański R., Leksykon Polskiej Muzyki Rozrywkowej, 1995.
