Jacob Friedrich von Abel
Jacob Friedrich von Abel (1751-1829) był niemieckim filozofem, psychologiem i pedagogiem. Urodził się 9 maja 1751 roku w Vaihingen, a zmarł 7 lipca 1829 roku w Schorndorfie.
Życiorys
Von Abel studiował filologię, filozofię i teologię w Denkendorfie, Maulbronn i Tybindze, a naukę ukończył w 1770 roku. Następnie objął stanowisko profesora w szkole wojskowej w Schloß Solitude, gdzie był nauczycielem i przyjacielem Fryderyka Schillera. Wykładał psychologię, historię i etykę.
W 1790 roku został profesorem filozofii na uniwersytecie w Tybindze, a w 1793 roku został kierownikiem szkół wirtemberskich. W 1811 roku objął stanowisko prałata oraz generalnego superintendent w Öhringen, a w 1825 roku został generalnym superintendentem w Bad Urach i Reutlingen. Zmarł podczas wycieczki do Schorndorfu.
Jego zainteresowania koncentrowały się na duszy ludzkiej i jej nieśmiertelności, starając się połączyć idee niemieckiego oświecenia z mistycyzmem. Był członkiem Zakonu Iluminatów pod pseudonimem Pythagoras Abderitis, a jego prace miały wpływ na myśl Schillera.
Dzieła
- Sammlung und Erklärung merkwürdiger Erscheinungen aus dem menschlichen Leben, Stuttgart, 1784-1790, 3 tomy
- Einleitung in die Seelenlehre, Stuttgart, 1786
- Ausführliche Darstellung über die Beweise vom Dasein Gottes, Heilbronn, 1817
- Philosophische Untersuchungen über die letzten Gründe des Glaubens an Gott, Stuttgart, 1820
- Ausführliche Darstellung des Grundes unseres Glaubens an Unsterblichkeit, Frankfurt, 1826
Linki zewnętrzne
- [Artykuł w Allgemeine Deutsche Biographie](https://www.deutsche-biographie.de/sfz40.html#adbcontent)
