Alfred Jules Ayer
Alfred Jules Ayer (29 października 1910 – 27 czerwca 1989) był brytyjskim filozofem analitycznym, znanym z empiryzmu oraz jako jeden z przedstawicieli angielskiej szkoły analitycznej. Jego prace w znaczący sposób wpłynęły na rozwój filozofii XX wieku.
Życiorys
Ayer urodził się w Londynie w rodzinie o międzynarodowym pochodzeniu. Studia ukończył na Uniwersytecie Oksfordzkim, a przez rok studiował w Wiedniu. Po ukończeniu studiów rozpoczął karierę jako wykładowca, najpierw w Oksfordzie, a następnie w University College London. Po wojnie powrócił do Oksfordu.
Jego filozofia łączy elementy empiryzmu Hume’a oraz logiki Russella. W 1936 roku opublikował dzieło Language, Truth and Logic, wprowadzając neopozytywizm do Wielkiej Brytanii. Jego najważniejsze prace obejmują również Foundations of Empirical Knowledge. Ayer pracował także w wywiadzie angielskim podczas II wojny światowej. W dziedzinie etyki sformułował pogląd znany jako emotywizm. W ostatnich latach życia badał historię filozofii, pisząc o takich postaciach jak Russell, Hume i Wolter.
Choć był lewicowym intelektualistą, nie przystąpił do partii komunistycznej, krytycznie odnosząc się do materializmu dialektycznego. Jego pisma cechują się elegancją i wysoką kulturą języka.
Publikacje
Do ważniejszych prac Alfreda Ayera należą:
- The Problem of Knowledge (1956) – kolekcja esejów z wstępem autora, przekład: Problem Poznania (1965)
- Logical Positivism (1959)
- Probability and Evidence (1972)
- The Central Questions of Philosophy (1973)
- Philosophy in the Twentieth Century (1982) – przekład: Filozofia w XX wieku (1997)
- Wittgenstein (1985)
Podsumowanie
Alfred Jules Ayer pozostaje istotną postacią w filozofii analitycznej, znanym z jego wkładu w neopozytywizm oraz z analizy zagadnień epistemologicznych i etycznych. Jego prace oraz podejście krytyczne do materializmu dialektycznego kształtowały myśl filozoficzną XX wieku.
