„`html
BTR-D
BTR-D (ros. БТР-Д, Бронетранспортёр десантный) to radziecki transporter opancerzony, stworzony z myślą o wojskach powietrznodesantowych.
Historia
W 1969 roku wprowadzono do uzbrojenia radzieckich wojsk powietrznodesantowych bojowy wóz piechoty BMD-1, który miał ograniczony przedział desantowy. To skłoniło Wołgogradzką Fabrykę Traktorów do prac nad nowym transporterem opancerzonym, którego produkcję rozpoczęto w 1979 roku.
BTR-D wykorzystuje konstrukcję BMD-1, jednak zrezygnowano z wieży oraz dodano wydłużony kadłub z sześcioma parami kół jezdnych. Pojazd stał się podstawą dla wielu innych wersji, takich jak:
- BREM-D – wóz zabezpieczenia technicznego
- BTR-RD Robot – niszczyciel czołgów
- 2S9 Nona – 120 mm moździerz samobieżny
- BTR-ZD, BTR-3D – samobieżne działa przeciwlotnicze
Opis konstrukcji
BTR-D to pływający, gąsienicowy wóz bojowy, przystosowany do transportu lotniczego oraz desantowania. Załogę stanowi dowódca, kierowca, strzelec oraz dziesięciu żołnierzy desantu. Przedział kierowania i transportowy są ze sobą połączone, a napęd umieszczony jest w tylnej części pojazdu. Opancerzenie chroni przed ostrzałem broni strzeleckiej i odłamkami.
W przedziale kierowania kierowca i dowódca obserwują teren przez peryskop, a strzelec obsługuje karabin maszynowy. Pojazd można transportować samolotami i śmigłowcami, a także zrzucać na spadochronie.
Napęd
BTR-D napędza 6-cylindrowy, czterosuwowy silnik wysokoprężny 5D20 o mocy 240 KM. Napęd przenoszony jest na tylne koła, a pojazd posiada hydropneumatyczne zawieszenie, które pozwala na regulację prześwitu w zakresie 100-450 mm. Pojazd jest również wyposażony w pędniki wodne, co umożliwia poruszanie się po wodzie.
Użytkownicy
Pojazd był używany przez ZSRR i Federację Rosyjską.
Bibliografia
- Janusz Magnuski, Rodzina wozów BMD (I), Nowa Technika Wojskowa 7-8/93.
„`
