Witold Grodzki
Witold Grodzki (12 sierpnia 1905 – 27 listopada 1965) był polskim aktorem teatralnym, związanym z teatrem od wczesnych lat młodzieńczych. Urodził się w Siedlcach, gdzie ukończył gimnazjum w 1924 roku.
Wykształcenie i początki kariery
Po ukończeniu gimnazjum Grodzki rozpoczął studia medyczne w Warszawie, jednak szybko przeniósł się na wydział prawa. Równocześnie podjął naukę w Państwowym Studiu Dramatycznym przy Konserwatorium Warszawskim. Od młodości angażował się w teatr amatorski w Siedlcach, a także był członkiem „Chóru Juranda”, założonego przez Jerzego Koszutskiego.
Jako urzędnik w Siedleckiej Dyrekcji Lasów Państwowych uczestniczył w licznych przedstawieniach amatorskich prowadzonych przez Michała Marciniego i Aleksandra Fogiela.
Kariera po wojnie
Po II wojnie światowej Grodzki ukończył studia farmaceutyczne, a w 1960 roku obronił kierunek instruktorski w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie. Jako aptekarz w Siedlcach kontynuował swoją karierę aktorską w Teatrze Ziemi Podlaskiej.
Największe osiągnięcia
Jednym z jego największych sukcesów było wyreżyserowanie spektaklu Damy i huzary w 1955 roku, który był powtarzany 26 razy. Grodzki był również założycielem i prowadził kilka amatorskich zespołów teatralnych w okolicznych gminach, pełniąc także rolę wiceprezesa Mazowieckiego Oddziału Związku Teatrów Amatorskich.
Publikacje
- Siedlce 1448-1995 pod red. Edwarda Kospath-Pawłowskiego i Teresy Włodarczyk, Siedlce 1996
Witold Grodzki pozostaje znaczącą postacią w historii polskiego teatru, zwłaszcza w regionie Siedlec.
