Królestwo Zjednoczonych Niderlandów
Królestwo Zjednoczonych Niderlandów, znane również jako Królestwo Niderlandów, zostało utworzone w 1815 roku na mocy decyzji kongresu wiedeńskiego. Jego obszar obejmował tereny byłych Niderlandów Austriackich, Republiki Zjednoczonych Prowincji oraz diecezji Liège. De facto do królestwa należał także Luksemburg, który formalnie był niezależnym księstwem, ale był związany unią personalną z Niderlandami.
Władze państwowe sprawowała dynastia Orańska-Nassau, a rząd miał siedziby w Hadze i Brukseli. Celem utworzenia tego królestwa było stworzenie silnego państwa na północ od Francji, które miało powstrzymać jej ekspansję terytorialną.
Problemy wewnętrzne i separatyzm
Rządy króla Wilhelma I, który preferował protestanckich mieszkańców północnych prowincji, doprowadziły do niezadowolenia w katolickich regionach, obecnej Belgii. W 1830 roku wybuchła rewolucja, która zakończyła się oderwaniem Belgii od Królestwa. Holendrzy zaakceptowali ten fakt na konferencji londyńskiej w 1839 roku, od tego momentu Królestwo Niderlandów obejmowało jedynie obszar dzisiejszej Holandii.
Rozpad Królestwa
Ostateczny rozpad Królestwa nastąpił w 1867 roku, kiedy to Wielkie Księstwo Luksemburg uzyskało pełną niepodległość, a w 1890 roku zerwało unię personalną z Holandią.
Uwagi
- Kategoria: Historia Holandii
- Kategoria: Monarchie
