John Stewart Bell
John Stewart Bell (28 lipca 1928 – 1 października 1990) był północnoirlandzkim fizykiem teoretycznym, znanym z prac nad mechaniką kwantową. Jego najważniejszym osiągnięciem jest sformułowanie tzw. „twierdzenia Bella”, które uznawane jest za kluczowe odkrycie w tej dziedzinie, obok zasady nieoznaczoności Heisenberga.
Życiorys
Wykształcenie i praca
Bell ukończył studia z fizyki eksperymentalnej na Queen’s University Belfast w 1948 roku. Doktorat uzyskał na Uniwersytecie Birmingham, specjalizując się w fizyce jądrowej i kwantowej teorii pola. Pracował w CERN w Genewie do 1963 roku. W 1964 roku opublikował pracę na temat paradoksu EPR, która ukazała sprzeczności między mechaniką kwantową a teorią względności, co przyczyniło się do rozwoju informatyki kwantowej.
Życie rodzinne
John Bell był synem Annie i Johna Bella, miał troje rodzeństwa. W 1954 roku ożenił się z Mary Ross Bell, również fizyk, jednak nie mieli dzieci. Jego brat David stał się uznanym specjalistą w elektrotechnice, a Robert był biznesmenem.
Wybrane prace
- On the Einstein Podolsky Rosen paradox (1964)
- On wave packet reduction in the Coleman-Hepp model (1974)
- Beables for Quantum Field Theory, w tomie Quantum Implications (1984)
Wyróżnienia i upamiętnienie
Bell był członkiem Royal Society od 1972 roku i w 1989 roku otrzymał Hughes Medal. Jego osiągnięcia zostały uhonorowane publikacjami, takimi jak:
- John S. Bell on the Foundations of Quantum Mechanics (2001)
- Quantum (Un)speakables From Bell to Quantum Information (2002)
W Belfaście na budynku Queen’s University umieszczono pamiątkową tablicę, a w 2009 roku ustanowiono Nagrodę Bella, przyznawaną co dwa lata przez Uniwersytet w Toronto za badania w zakresie mechaniki kwantowej.
Podsumowanie
John Stewart Bell był kluczową postacią w dziedzinie fizyki kwantowej, a jego prace mają trwały wpływ na naukę. Jego twierdzenie oraz osiągnięcia są doceniane zarówno w środowisku akademickim, jak i przez instytucje naukowe.
