Bodziszek cuchnący (Geranium robertianum L.) to gatunek rośliny z rodziny bodziszkowatych, powszechnie występujący w Europie, Azji i północnej Afryce, w tym również w Polsce.
Morfologia
Bodziszek cuchnący osiąga wysokość 20–40 cm. Roślina ma prosto wzniesioną lub pokładającą się, gęsto rozgałęzioną, owłosioną i łamliwą łodygę o różowawym odcieniu. Liście odziomkowe szybko usychają, podczas gdy liście łodygowe są długoogonkowe i ułożone naprzeciwlegle. Blaszki liściowe mają kształt trójkątny, pierzastosieczny lub podwójnie pierzastosieczny. Kwiaty, osadzone na szypułkach, mają średnicę około 1 cm i karminoworóżowe, odwrotnie jajowate płatki. Owoce to gładkie rozłupki, czasem owłosione u podstawy.
Biologia i ekologia
Bodziszek cuchnący jest rośliną jednoroczną lub dwuletnią, hemikryptofitem, występującą w zbiorowiskach leśnych od niżu po piętro subalpejskie. Preferuje gleby bogate w azot, najczęściej spotykany na podłożu próchnicznym. Rośnie w lasach jesionowych, olchowych, wiązowych oraz na obrzeżach lasów i torowiskach kolejowych. Gatunek ten kwitnie od maja do września.
Nazewnictwo
Nazwa „bodziszek cuchnący” odnosi się do nieprzyjemnego zapachu rośliny. Jest także znany potocznie jako pychawiec.
Zastosowanie
Bodziszek cuchnący był wykorzystywany w tradycyjnej medycynie ludowej. Ziele stosowano do leczenia ran i wrzodów, a odwar z ziela i korzeni pomagał w leczeniu biegunki, czerwonki oraz hamowaniu krwotoków z nosa. Roślina była również używana w terapii bielactwa przy długotrwałym stosowaniu. Najlepszy czas na zbiór ziela to okres kwitnienia.
Podsumowanie
- Gatunek: Geranium robertianum
- Wysokość: 20–40 cm
- Okres kwitnienia: maj – wrzesień
- Środowisko: lasy, zarośla, torowiska
- Zastosowanie: tradycyjne leczenie ran, biegunek, bielactwa
