Smooth Jazz
Smooth jazz to gatunek muzyczny, który łączy instrumenty typowe dla jazzu z elementami funk, pop i R&B. Jego popularność wzrosła w latach 80. w amerykańskich stacjach radiowych, a w Polsce promowany był przez Marka Niedźwieckiego w audycji Smooth Jazz Cafe.
Geneza i początki gatunku
Smooth jazz, w formie znanej dzisiaj, zyskał na znaczeniu w drugiej połowie lat 70. Skupia się na melodii, a nie na improwizacji, co odróżnia go od klasycznego jazzu. Wśród znanych artystów tego gatunku znajdują się m.in. Craig Chaquico oraz Peter White. W Polsce reprezentuje go saksofonista Marcin Nowakowski.
Podgatunki
- Urban jazz: Łączy elementy hip-hopu, mając na celu dotarcie do słuchaczy radiostacji R&B. W tym stylu występują artyści tacy jak Dave Koz czy Boney James.
- Jazz elektroniczny: Integruje jazz z elektroniką, tworząc brzmienia przypominające chillout.
Kontrowersje
Smooth jazz budzi kontrowersje wśród purystów jazzu, którzy często kwestionują jego związki z tradycyjnym jazzem, określając go mianem elevator music lub dinner jazz. Inni z kolei postrzegają go jako niezależny podgatunek, łączący tradycyjne cechy jazzu z nowoczesnymi brzmieniami R&B. Uznawani artyści, tacy jak Pat Metheny czy David Sanborn, są często kojarzeni z tym stylem.
Albumy definiujące gatunek
- Promise – Sade
- First Wish – Chris Botti
- Letter to Evan – David Benoit
- Tourist in Paradise – The Rippingtons
- Double Vision – Bob James i David Sanborn
- Rise – Herb Alpert
- Morning Dance – Spyro Gyra
- Breezin’ – George Benson
- Feels So Good – Chuck Mangione
- Festival – Lee Ritenour
- Fourplay – Fourplay
- Rapture – Anita Baker
- Rapture – Bradley Joseph
- Winelight – Grover Washington Jr.
- Love’s Silhouette – Pieces of a Dream
- Smooth Night – Marcin Nowakowski
- Just Between Us – Norman Brown
