B28 – amerykańska bomba termojądrowa stworzona w latach 50. XX wieku.
Historia
Prace nad bombą termojądrową rozpoczęły się w USA na początku lat 50. XX wieku. Dzięki regulowanej mocy wybuchu, B28 mogła być używana zarówno jako broń taktyczna, jak i strategiczna. Początkowo oznaczona jako Mk 28, bomba wykorzystywała głowicę bojową W28, która była również stosowana w innych systemach rakietowych.
Produkcję B28 rozpoczęto w 1957 roku, a w 1968 roku jej oznaczenie zmieniono na B28. Wyróżniono kilka wersji:
- B28EX – bez spadochronu, do podwieszenia zewnętrznego
- B28RE – ze spadochronem, do podwieszenia zewnętrznego
- B28IN – bez spadochronu, do przenoszenia w komorze bombowej
- B28RI – ze spadochronem, do przenoszenia w komorze bombowej
- B28FI – ze spadochronem, przystosowana do zrzutów z niskiej wysokości (90-180 m)
Wszystkie wersje mogły być wyposażone w ładunki termojądrowe W28 o różnych mocach: 1,1 MT (Mod 1), 350 kT (Mod 2), 70 kT (Mod 3) oraz 1,45 MT (Mod 5). Poza wersją B28FI, która była przenoszona tylko przez bombowce B-52, B28 mogły być używane przez różne samoloty US Air Force i US Navy, takie jak A-4, A-6, A-7, F-4, F-100 i F-104. Produkcję zakończono w 1970 roku po wyprodukowaniu około 1200 egzemplarzy.
Dane taktyczno-techniczne
- Typ: swobodnie opadająca
- Przeznaczenie: termojądrowa
- Produkcja: 1957 – 1970
- Okres użytkowania: 1957 – lata 90. XX wieku
- Długość: 3680 – 4320 mm
- Średnica: 508 mm
- Rozpiętość: 560-800 mm
- Masa: 919 – 1061 kg
- Równoważnik trotylowy: 70 kT – 1,45 MT
- Użytkownicy: Stany Zjednoczone
Bibliografia
- Andrzej Kiński, Amerykańskie bomby atomowe, Nowa Technika Wojskowa 10/95.
Kategoria: Bomby atomowe, Amerykańska broń atomowa, Bomby hamowane, Amerykańska broń lotnicza.
