Elohim – Tytuł Boga w Biblii
Elohim (hebr. אֱלֹהִים) to jeden z tytułów Boga Jahwe, występujący około 2700 razy w Biblii hebrajskiej. W odróżnieniu od tetragramu JHWH, który jest imieniem własnym, „Elohim” pochodzi od rzeczownika pospolitego oznaczającego „bóg”. Jest to forma liczby mnogiej, jednak w kontekście odniesienia do Boga Stwórcy jest używane w liczbie pojedynczej.
Termin „Elohim” może mieć swoje korzenie w bóstwie ugaryckim – Ela, co sugeruje znaczenie „mocny” lub „silny”. Choć „Elohim” używane jest w kontekście bóstw, z przedimkiem ha- odnosi się do jedynego Boga, co występuje w Tanachu ponad 2000 razy. W praktyce Izraelici mogli używać tego tytułu, aby oddać majestat Boga, co przypomina użycie liczby mnogiej przez monarchów, znane jako pluralis maiestatis.
Różnice w tradycjach biblijnych
W analizach biblijnych wyróżnia się dwie główne tradycje: elohistyczną, w której częściej używana jest forma „Elohim”, oraz jahwistyczną, w której dominuje imię JHWH. W psalmie 82 słowo „Elohim” odnosi się zarówno do Boga, jak i do innych bogów, co podkreśla różnorodność znaczeń tego terminu.
Występowanie w Biblii
Poniżej przedstawiono liczbę wystąpień słowa Elohim w różnych księgach Biblii hebrajskiej według tekstu masoreckiego:
- Rodzaju: 219
- Wyjścia: 139
- Księga Kapłańska: 53
- Liczby: 27
- Prawa: 374
- Jozuego: 76
- Sędziów: 73
- 1 Samuela: 100
- 2 Samuela: 54
- 1 Królewska: 107
- 2 Królewska: 97
- 1 Kronik: 118
- 2 Kronik: 203
- Psalmów: 365
- Izajasza: 94
- Jereiasza: 145
- Daniela: 22
- Amosa: 14
W sumie „Elohim” jest kluczowym terminem, który odzwierciedla zarówno monoteistyczny, jak i politeistyczny kontekst w starożytnym Izraelu. Jego różnorodne zastosowanie w tekstach biblijnych świadczy o bogactwie tradycji religijnych i teologicznych tamtego okresu.
