B53 – Amerykańska Bomba Termojądrowa
B53 to amerykańska bomba lotnicza o największej mocy spośród ładunków jądrowych wprowadzonych na uzbrojenie US Air Force. Była przeznaczona do zastosowań termojądrowych i miała swobodnie opadającą konstrukcję.
Specyfikacja
- Typ: Swobodnie opadająca
- Przeznaczenie: Termojądrowa
- Data konstrukcji: 1958 – 1962
- Produkcja: 1962 – 1965
- Okres użytkowania: 1962 – 1997
- Długość: 3760 mm
- Średnica: 1270 mm
- Rozpiętość: 1800 mm
- Masa: 4022 kg
- Równoważnik trotylowy: 9 MT
- Użytkownicy: USA
Historia
Prace nad bombą B53 rozpoczęły się w 1958 roku, a pierwsze testy miały miejsce 28 czerwca 1958 w ramach operacji Hardtack. Bomba została przyjęta do uzbrojenia w 1962 roku, a do 1965 roku wyprodukowano 340 egzemplarzy. B53 była noszona przez bombowce B-47, B-52 i B-58.
Bomba była wyposażona w cztery spadochrony, które mogły być odstrzelane pirotechnicznie, jeśli nie było konieczności ich użycia. Ładunek uranowy W58 zastosowany w bombie był identyczny jak w międzykontynentalnym pocisku balistycznym LGM-25 Titan II.
W latach 80. liczba bomb B53 zaczęła maleć, osiągając 50 sztuk w 1987 roku. Ostatecznie zostały one zastąpione przez bomby B61Mod11 w 1997 roku, a demontaż ostatnich egzemplarzy zakończono w październiku 2011 roku.
Bibliografia
- Andrzej Kiński, Amerykańskie bomby atomowe, Nowa Technika Wojskowa 10/95.
Przypisy
- Kategoria: Bomby atomowe
- Kategoria: Amerykańska broń atomowa
- Kategoria: Amerykańska broń lotnicza
