Styl wspinaczki
Styl wspinaczki to pojęcie odnoszące się do metod i środków, które są wykorzystywane do pokonania dróg wspinaczkowych. Od początku wspinania istotne było nie tylko osiągnięcie celu, ale także sposób, w jaki go osiągnięto. W miarę rozwoju technik i sprzętu, definicja stylu ewoluowała.
Obecnie cenione jest minimalizowanie używanych ułatwień, co znalazło swoje odzwierciedlenie w koncepcji „nago i boso”. Wspinaczka górska oraz skałkowa różnią się stylami, które obejmują:
Style wspinaczki górskiej
- Styl alpejski
- Styl wyprawowy (oblężniczy)
Style wspinaczki skałkowej
- Styl francuski (sportowy)
- Styl brytyjski (tradycyjny)
- Styl saksoński (piaskowcowy)
Znajomość drogi i asekuracja
Styl wspinaczki może być również klasyfikowany na podstawie znajomości drogi oraz sposobu asekuracji:
- OS (on sight) – przejście drogi bez wcześniejszej znajomości, bez odpadnięcia. Zakazane jest korzystanie z podpowiedzi.
- Flash – podobny do OS, z możliwością korzystania z doświadczeń innych wspinaczy.
- RP (red point) – przejście drogi od początku do końca bez odpadnięć, z możliwością wcześniejszego ćwiczenia.
- RK (Rotkreis) – po odpadnięciu kontynuacja wspinaczki z najbliższego punktu asekuracyjnego, bez wypinania liny.
- AF (all free) – obciążenie liny i wielokrotne próby na trudnych odcinkach.
- PP (pink point) – przejście drogi w jednym ciągu z wpinką do przygotowanych przelotów.
- TR (top rope) – lina biegnie na górę, przechodzi przez stanowisko i wraca do partnera na dole. Styl ten jest popularny w treningu i wśród początkujących.
Wspinaczka na wędkę, mimo że nie jest uznawana za klasyczną, ma duże znaczenie w treningu oraz rekreacji.
Bibliografia
Kategoria: Wspinaczka
