„`html
Fryderyk I Heski
Fryderyk I Heski (ur. 23 kwietnia 1676, zm. 25 marca 1751) był królem Szwecji w latach 1720-1751, po abdykacji swojej żony Ulryki Eleonory. Był landgrafem heskim na Kassel i Homburgu od 1730 roku.
Panowanie
Fryderyk I przejął władzę królewską w Szwecji, jednak jego rządy charakteryzowały się słabością i brakiem zdolności do przeciwstawienia się możnowładcom, zwłaszcza partii kapeluszy (Hattpartiet). Pomimo prób szantażu posłów, nie udało mu się poszerzyć władzy monarszej. W Hesji-Kassel jego młodszy brat Wilhelm VIII pełnił funkcję regenta.
W czasie jego panowania podpisano pokój w Nystad, kończący III wojnę północną, na mocy którego Szwecja utraciła status mocarstwa oraz oddała Karelię, Ingrię, Estonię i Inflanty Rosji.
Fryderyk I był jedynym królem Szwecji z dynastii heskiej, nie miał prawnych następców, a po jego śmierci tron objął Adolf Fryderyk z dynastii Holstein-Gottorp.
Rodzina
Fryderyk był synem Karola I, landgrafa heskiego, i Marii Amalii Kettler, księżniczki kurlandzkiej. Jego przodkowie ze strony matki to Jakub Kettler, książę Kurlandii, oraz Ludwika Szarlotta, córka elektora brandenburskiego.
Małżeństwa i potomstwo
Fryderyk ożenił się po raz pierwszy z Ludwiką Dorotą Zofią Brandenburską, a po jej śmierci w 1715 roku, z Ulryką Eleonorą Wittelsbach. Żadne z małżeństw nie przyniosło potomstwa, jednak miał troje nieślubnych dzieci z metresa Jadwigą Taube:
- Fryderyk Wilhelm von Hessenstein (1735–1808)
- Karol Edward von Hessenstein (1737–1769)
- Jadwiga Amalia (1743–1752)
Odznaczenia
- 1. Wielki Mistrz Orderu Serafinów (1748)
- 1. Wielki Mistrz Orderu Gwiazdy Polarnej (1748)
- 1. Wielki Mistrz Orderu Miecza (1748)
- Order Słonia (1700, Dania)
- Order Orła Czarnego (1705, Prusy)
Bibliografia
- Praca zbiorowa: Svenskt biografiskt handlexikon, Wydawnictwo „Albert Bonniers Förlag”, 1906.
- Praca zbiorowa: Nordisk familjebok, Wydawnictwo „Nordisk familjeboks förlags aktiebolag”, 1908.
- Ulf Sundberg: En avdankad militär på tronen, miesięcznik „Populär Historia”, 2006.
„`
