„`html
Wojna algierska
Wojna algierska (fr. Guerre d’Algérie) to konflikt zbrojny trwający od 1 listopada 1954 roku do 19 marca 1962 roku, w którym brała udział Francja oraz algierski Front Wyzwolenia Narodowego (FLN). Główną przyczyną walk było dążenie Algierii do uzyskania niepodległości.
Geneza konfliktu
Algieria została podbita przez Francję w 1830 roku. Przez długi czas wielu Francuzów traktowało ją jako część metropolii, co skutkowało masowym napływem osadników. W szczytowym momencie stanowili oni około 10% populacji Algierii i cieszyli się przywilejami. W latach przed II wojną światową wzrosły wpływy arabskiego nacjonalizmu, który jeszcze bardziej nasilił się podczas wojny. W 1942 roku algierscy działacze wystąpili do rządu Francji z postulatami o zwiększenie autonomii, które zostały odrzucone, co prowadziło do narastających napięć.
Początek powstania i jego przebieg
W marcu 1954 roku, w odpowiedzi na brak uznania przez Francję dążeń algierskich, dziewięciu byłych członków FLN zaczęło organizować ataki na francuskich wojskowych i kolaborantów. W kolejnych latach miały miejsce ważne wydarzenia, takie jak przemówienie Charlesa de Gaulle’a w 1958 roku, które było przejawem poparcia dla dążeń niepodległościowych Algierczyków.
Rozwój sytuacji i zakończenie konfliktu
W grudniu 1961 roku de Gaulle zgodził się na pełną niepodległość Algierii, przy czym zapewnił prawa dla francuskich obywateli pozostających w kraju. Ostatnia faza negocjacji miała miejsce w marcu 1962 roku, co prowadziło do masowego exodusu ludności europejskiej z Algierii. Po zakończeniu konfliktu, wydarzenia związane z wojną algierską przez wiele lat były tematem tabu we Francji, a termin „wojna” został zalegalizowany dopiero w 1999 roku.
Straty i konsekwencje
- Straty Francji: 25 tys. zabitych.
- Straty FLN: 153 tys. zabitych.
- Exodus ludności: prawie milion osób pochodzenia europejskiego opuściło Algierię.
Konflikt miał długotrwałe skutki, zarówno społeczne, jak i polityczne, w Algierii oraz w relacjach francusko-algierskich.
„`
