Hala Targowa we Wrocławiu
Hala Targowa, znana również jako Hala Targowa nr I, została zbudowana w latach 1906–1908 według projektu Richarda Plüddemanna i Heinricha Küstera. Znajduje się przy ul. Piaskowej, w pobliżu pl. Nankiera oraz ul. św. Ducha, w sąsiedztwie wyspy Piasek i mostu Piaskowego. Jest to cenny zabytek inżynierii budowlanej.
Historia
Hala została wzniesiona w celu uporządkowania handlu w centrum Wrocławia, który wcześniej odbywał się na Nowym Targu. W tym samym czasie zbudowano podobną Halę Targową nr II, która została zniszczona w 1945 roku i wyburzona w 1973.
Na miejscu Hali Targowej nr I stał czternastowieczny dwór biskupów lubuskich, przekształcony w XVI wieku w Arsenał Piaskowy. W 1889 roku miasto zakupiło sąsiednie działki, aby móc wzniesić nową halę. Decyzję o budowie podjęto 19 lutego 1901 roku.
Rozbiórkę arsenału rozpoczęto 1 października 1905 roku, a budowę hali z żelbetową konstrukcją rozpoczęto w 1906 roku. Ostatecznie, 5 października 1908 roku, hala została oddana do użytku.
Architektura
Hala ma charakterystyczny układ bazylikowy, z główną nawą w kierunku wschód-zachód oraz niższymi nawami bocznymi. Wnętrze jest nowoczesne, natomiast zewnętrzna elewacja nawiązuje do stylistyki średniowiecznej. Hala przylega do ulic z trzech stron, a jej północna elewacja jest ozdobiona dwiema wieżami.
Przekrycie hali, oparte na żelbetowych łukach parabolicznych, jest uznawane za pionierskie osiągnięcie inżynieryjne. W podziemiach znajdują się piwnice o wysokości do 3,7 metra. Hala przetrwała II wojnę światową w dobrym stanie i po wojnie była wykorzystywana zgodnie z przeznaczeniem. W latach 1980–1983 przeszła gruntowny remont, stając się jednym z największych miejsc targowych w Wrocławiu.
Podsumowanie
Hala Targowa we Wrocławiu to nie tylko ważny obiekt handlowy, ale również istotny zabytek architektoniczny, który łączy nowoczesne rozwiązania inżynieryjne z historycznymi elementami stylistycznymi. Jej budowa i historia odzwierciedlają rozwój handlu i architektury Wrocławia na początku XX wieku.
