Tytulatura królewska w starożytnym Egipcie
Tytulatura królewska, znana również jako „Królewski Protokoł”, to zespół imion noszonych przez faraonów, który stanowił programowy manifest ich władzy. Faraonowie są zazwyczaj znani z imienia nadawanego przy narodzinach (Nomen), jednak w źródłach historycznych, takich jak listy królewskie z Karnaku i Abydos, prezentowani są pod imieniem tronowym (Prenomen).
Elementy tytulatury
Tytulatura królewska składa się z pięciu głównych imion oraz dodatkowych epitetów, które były umieszczane na reliefach i malowidłach przed kartuszami. Oto kluczowe imiona:
- Horusowe – Imię króla wpisywane w fasadę pałacu (serech), stanowiące oficjalne imię faraona do wczesnego Starego Państwa.
- Nebty – Imię symbolizujące patronów Egiptu: Wadżet (kobra) i Nechbet (sępica), które zapowiadało koronację.
- Złoty Horus – Imię wyrażające triumf Horusa nad Setem oraz znaczenie złota w kontekście nieśmiertelności.
- Prenomen (nesut-bity) – „Ten-który-należy-do-Pszczoły i Trzciny”, oznaczające króla Górnego i Dolnego Egiptu, przyjmowane podczas koronacji.
- Nomen (Se-Re) – „Syn Re, Pana Światłości”, nadawane przy narodzinach, często jako imię rodowe.
Dodatkowe epitety
- Neb Taui – „Pan Obu Krajów”, często umieszczane na malowidłach przed kartuszami.
- Nefer Neczer – „Dobry bóg”, również będący częścią tytulatury królewskiej.
Przykłady imion faraonów
Oto kilka przykładów imion znanych faraonów:
- Maat-Ka-Re – imię Hatszepsut.
- Neb-cheperu-Re-Heka-Maat – imię Tutanchamona.
- Men-Maat-Re – imię Setiego I.
- User-Maat-Re-Setep-en-Re – imię Ramzesa II.
Tytulatura królewska stanowiła kluczowy element egipskiej kultury i symbolizowała władzę oraz boskie pochodzenie faraonów.
