Koń śląski

Koń Śląski

Koń śląski (niem. Schlesisches Warmblut) to rasa koni wyhodowana na Dolnym i Górnym Śląsku, znana z sukcesów w powożeniu. Obecnie występuje w dwóch typach: starym i nowym.

Historia rasy

Hodowla koni śląskich rozpoczęła się w XIX wieku w stadach w Lubiążu i Koźlu, gdzie miejscowe klacze łączono z ogierami oldenburskimi i wschodniofryzyjskimi. Między 1880 a 1939 rokiem skoncentrowano się na hodowli koni o cechach oldenburskich, ale bardziej eleganckich.

Pokrój

Konie śląskie charakteryzują się łagodnym usposobieniem i eleganckimi ruchami. Rasa ta osiąga sukcesy w zawodach międzynarodowych, a jednym z najwybitniejszych przedstawicieli był koń Janosz, używany przez Michaela Freunda.

Oprócz powożenia, konie te są wykorzystywane w jeździe rekreacyjnej, a wcześniej również w ujeżdżeniu i skokach przez przeszkody.

Wydarzenia krajowe

Coroczne próby dzielności ogierów śląskich
Próby dzielności klaczy
Krajowy Czempionat Koni Śląskich
Wystawy w Siedlcu, Porębie i Poznaniu

Hodowla

Po II wojnie światowej rasa przeszła kilka programów hodowlanych. W hodowli powojennej dominowały państwowe stada, ale z biegiem lat wzrosła liczba hodowli prywatnych. Obecnie hodowla koni śląskich koncentruje się w Górnym i Dolnym Śląsku oraz w Polsce południowo-wschodniej.

W hodowli wyróżnia się dwa trendy:

Utrzymanie materiału genetycznego koni w starym typie
Hodowla koni w nowym typie konia wierzchowego

Do ksiąg stadnych wpisywane są jedynie konie pochodzące od przodków wpisanych do ksiąg ras śląskiej i oldenburskiej, a także koni pełnej krwi angielskiej z ograniczeniem przodków w pokoleniach.

Hodowla w okresie powojennym

Po wojnie hodowla zmagała się z problemami wynikającymi z braku dokumentacji i ustalania pochodzenia koni. Ostatecznie rozpoczęto planową hodowlę z użyciem ogierów z linii oldenburskich, takich jak Holdek, Ulan, Firley i Diebitsch.