Łagry w ZSRR
Łagier, znany również jako koncłagier, to oboz koncentracyjny i oboz pracy przymusowej, który funkcjonował w Rosji bolszewickiej w latach 1918-1922 oraz w ZSRR od 1922 do 1987 roku. Więźniowie byli zmuszani do wykonywania ciężkich prac, co często prowadziło do ich wyniszczenia lub śmierci.
System Gułagu
Od 1930 roku obozy w ZSRR zostały zorganizowane w systemie Gułagu. W tym okresie liczba obozów oraz liczba więźniów znacząco wzrosły. Niewolnicza praca przymusowa stała się kluczowym elementem gospodarki radzieckiej.
Kto trafiał do łagrów?
Do radzieckich obozów trafiali ludzie niezależnie od ich wieku, rasy, pozycji społecznej, światopoglądu czy płci. System ten był brutalny i nie wybierał ofiar.
Współczesne konotacje
Obecnie termin „łagier” jest używany w potocznym języku oraz w żargonie dziennikarskim jako określenie obozów pracy przymusowej w takich krajach jak Chiny, Korea Północna, Rosja oraz Białoruś.
Liczba więźniów
W latach 1934-1953, według danych na 1 stycznia każdego roku, liczba więźniów w łagrach radzieckich znacznie się zmieniała, co świadczy o skali tego zjawiska.
