Socket 370

Socket 370

Socket 370 to gniazdo procesora opracowane przez firmę Intel, pierwotnie zaprojektowane do obsługi procesorów Intel Celeron opartych na rdzeniu Mendocino, w obudowie PPGA, o taktowaniu od 300 do 533 MHz.

Wraz z wprowadzeniem nowych procesorów, takich jak Pentium III i Celeron z rdzeniem Coppermine (taktowanie od 500 do 1400 MHz), zmieniono nieznacznie rozkład pinów, zachowując wizualnie tę samą podstawę. Mimo że podstawka ta była wstecznie kompatybilna, nowe procesory nie mogły być używane na starszych płytach głównych z powodu różnic w lokalizacji pinu „reset” oraz napięć zasilających. Procesory Mendocino działały na napięciu 2 V, podczas gdy Coppermine wymagały 1,5 – 1,8 V. Nieudane próby obejścia problemu przez łączenie odpowiednich pinów nie rozwiązały kwestii napięcia.

Wprowadzenie procesorów opartych na jądrze Tualatin (FC-PGA2; 1 – 1,4 GHz; 1,45 – 1,5 V) wiązało się z kolejną modyfikacją podstawki, która nadal zachowywała częściową kompatybilność. Płyty główne obsługujące FC-PGA2 mogły również pracować z procesorami FC-PGA.

Podsumowanie

• Socket 370 został zaprojektowany dla procesorów Intel Celeron Mendocino (300-533 MHz).
• Wprowadzono zmiany dla procesorów Pentium III i Celeron Coppermine (500-1400 MHz), ale zachowano wsteczną kompatybilność.
• Nowe procesory wymagały innego napięcia i miały zmienioną lokalizację pinu „reset”.
• Procesory Tualatin (1-1,4 GHz) wprowadziły kolejną modyfikację, z częściową kompatybilnością z wcześniejszymi wersjami.