Wywołanie zwrotne
Wywołanie zwrotne (ang. callback) to technika programowania, która różni się od standardowego wywołania funkcji. W tradycyjnym podejściu programista samodzielnie wywołuje funkcje z biblioteki. W przypadku wywołań zwrotnych użytkownik rejestruje funkcję, która zostanie wywołana przez bibliotekę w odpowiednim momencie.
Kluczowe pojęcia
W kontekście wywołań zwrotnych istotne są dwa główne elementy:
- Rejestracja – proces, w którym funkcja jest przygotowywana do późniejszego wywołania.
- Wywołanie zwrotne – moment, w którym zarejestrowana funkcja zostaje uruchomiona przez bibliotekę.
Podczas wywołania zwrotnego, funkcja nie jest świadoma kontekstu zdarzenia, które ją uruchomiło; zależy to od zarejestrowanej funkcji.
Specjalizacje wywołań zwrotnych
Wywołania zwrotne mają różne zastosowania, w tym:
- Polimorfizm – często stosowany w programowaniu obiektowym. Umożliwia rejestrowanie funkcji poprzez tworzenie klasy pochodnej i redefiniowanie metod, co pozwala na różne implementacje w zależności od klasy obiektu.
- Sygnały i sloty – mechanizm, w którym procedura obsługi (slot) jest podłączona do sygnału. Wywołanie sygnału skutkuje uruchomieniem zarejestrowanego slotu.
Podsumowanie
Wywołania zwrotne to kluczowy element nowoczesnego programowania, umożliwiający elastyczność i dynamiczność kodu. Dzięki różnym specjalizacjom, takim jak polimorfizm czy mechanizm sygnałów i slotów, programiści mogą tworzyć bardziej zaawansowane i dostosowane do potrzeb aplikacje.
