Fiodor Aleksiejewicz Gołowin
Fiodor Aleksiejewicz Gołowin (ros. Фёдор Алексе́евич Голови́н; 9 listopada 1650 – 10 sierpnia 1706) był rosyjskim politykiem, dyplomatą i hrabią, który odegrał kluczową rolę jako doradca Piotra Wielkiego.
Życiorys
Gołowin pochodził z rodziny o bizantyjskich korzeniach. W czasie regencji Zofii Aleksiejewny, siostry Piotra I, został wysłany nad Amur, aby bronić granic przed wojskami chińskimi. Po niepowodzeniu w obronie granic, w 1689 roku podpisał traktat pokojowy z Chinami, w wyniku którego Rosja oddała większość terytoriów nad Amurem.
W 1697 roku, podczas podróży Piotra do krajów zachodnich, Gołowin był członkiem delegacji, zajmując drugie miejsce po Franzu Leforcie. Jego zadaniem było werbowanie marynarzy oraz zakup materiałów do budowy rosyjskiej floty. Po śmierci Leforta w 1699 roku, Gołowin został mianowany marszałkiem, a także pierwszym hrabią w Rosji oraz pierwszym odznaczonym nowo ustanowionym Orderem św. Andrzeja Apostoła Pierwszego Powołania.
Od tego momentu aż do swojej śmierci, Gołowin kierował rosyjską polityką zagraniczną i pełnił funkcję premiera. W 1700 roku podpisał z Wielką Portą traktat w Konstantynopolu, który gwarantował 30-letni rozejm oraz przekazywał Rosji terytorium w rejonie Azowa. Jego śmierć w 1706 roku była ogromnym ciosem dla Piotra I, który wyraził swoje smutki w oficjalnym zawiadomieniu o zgonie Gołowina.
Bibliografia
- Encyclopaedia Britannica, wydanie z 1911
Gołowin pozostaje znaczącą postacią w historii Rosji, będąc jednym z najważniejszych współpracowników Piotra Wielkiego i kluczowym architektem polityki zagranicznej tego okresu.
