Nuño Pérez de Quiñones – Wielki Mistrz Zakonu Calatrava
Nuño Pérez de Quiñones pełnił funkcję wielkiego mistrza zakonu Calatrava od 1182 do 1199 roku. Jego kadencja była znacząca, zwłaszcza dzięki wprowadzeniu nowej reguły zakonnej, która uzyskała zatwierdzenie od kapituły cystersów oraz papieża Grzegorza VIII w 1187 roku.
Bitwa pod Alarcos
W 1195 roku, Quiñones walczył u boku króla Alfonsa VIII Kastylijskiego w bitwie pod Alarcos. Niestety, zakon poniósł tam znaczne straty, co doprowadziło do utraty głównej siedziby zakonu w Calatravie na rzecz muzułmanów. W wyniku tej klęski, Nuño Pérez przeniósł siedzibę zakonu do twierdzy Salvatierra, zdobytej w 1198 roku, która stała się nowym domem zakonu.
Odbudowa zakonu
Król Alfons VIII, pamiętając o zakonie, przyznał mu nowe nadania, w tym zamek Ronda nad rzeką Tag. Dodatkowo, wsparcie prywatnych darczyńców pozwoliło na szybką odbudowę sił zakonu.
Konflikt z Aragończykami
Klęska pod Alarcos wpłynęła na opinię aragońskiej gałęzi zakonu, która uznała, że zakon w Kastylii został całkowicie zniszczony. W efekcie Aragończycy wybrali swojego wielkiego mistrza. Nuño Pérez de Quiñones sprzeciwił się temu, co doprowadziło do konfliktu. Ostatecznie osiągnięto ugodę, na mocy której uznano Quiñonesa za wielkiego mistrza, a uzurpator otrzymał tytuł wielkiego mistrza Aragonii.
Pochówek
Nuño Pérez de Quiñones został pochowany w krużganku klasztoru Monsalud de Córcoles. Jego nagrobek jest do dziś widoczny i stanowi pamiątkę po jego działalności.
