Sydoniusz Apolinary
Sydoniusz Apolinary (ur. ok. 430 w Lugdunum, zm. ok. 489) był rzymskim poetą, dyplomatą i biskupem Clermont, uznawanym za jednego z najważniejszych twórców tego okresu w Galii oraz świętym katolickim.
Żywot świętego
Sydoniusz pochodził z arystokratycznej rodziny galorzymskiej i uzyskał staranne wykształcenie, szczególnie w literaturze i poezji. W dzieciństwie mieszkał w Lugdunum oraz Arelate, gdzie rozwijał swoją karierę w administracji publicznej pod rządami trzech cesarzy: Awitusa, Majoriana i Antemiusza. W 469 roku Antemiusz nadał mu tytuł prefekta, a później patrycjusza i senatora.
Około 470 roku Sydoniusz wrócił do Owernii, gdzie otrzymał sakrę biskupią w Clermont, co zawdzięczał głównie swoim wpływom politycznym. Jego priorytetem było utrzymanie tego regionu pod rzymską władzą. Po zdobyciu miasta przez Gotów w 474 roku, Sydoniusz uczestniczył w obronie, a następnie został uwięziony. Około 476-477 roku król Gotów Euryk przywrócił go na stanowisko biskupa, które sprawował do końca życia.
Dzieła
Najważniejsze prace Sydoniusza Apolinarego to:
- Carmina – zbiór 24 wierszy napisanych na cześć cesarzy rzymskich i innych znaczących postaci politycznych (469)
- Listy – zbiór 146 listów, przedstawiających życie elit Imperium, podzielony na kilka ksiąg:
- księga I (469)
- księgi II-IV (477)
- księgi V-VIII (479)
- księga IX (482)
Kult
W Kościele katolickim wspomnienie liturgiczne Sydoniusza Apolinarego obchodzone jest 21 sierpnia.
