Zatonie w Zielonej Górze
Zatonie to dzielnica Zielonej Góry, która została włączona w granice miasta w 2015 roku. W 2024 roku liczy około 715 mieszkańców. Dzielnica jest znana z bogatej historii oraz interesujących zabytków.
Historia
W XVI wieku Zatonie było podzielone między rodzinę von Kittlitz a Sigismunda von Knobelsdorfa. W 1646 roku część wsi została sprzedana Joachimowi von Lestwitzowi. Przez następne dwie dekady Zatonie zmieniało właścicieli, w tym von Ramina i hrabiego Hansa Melchiora von Schweinitza. W 1809 roku dobra nabył Leopold Friedrich von Goeckingk, kurator księżniczki Doroty Biron, a w 1844 roku księżna Dorota przeniosła się do Żagania.
Zabytki
Zatonie oferuje kilka interesujących obiektów historycznych:
- Ruiny kościoła pw. św. Jana – z drugiej połowy XIV wieku, z charakterystycznymi kamiennymi murami.
- Kościół Matki Boskiej Częstochowskiej – pierwotnie ewangelicki, zbudowany w 1765 roku. Wnętrze zostało wyremontowane w 1841 roku, a wieża z cegły dobudowana w latach 1865-1866. W kościele zachowały się elementy wyposażenia z końca XVIII wieku.
- Dom nr 47 – z końca XVIII wieku.
- Zespół pałacowy:
- Pałac z XVII wieku – piętrowy budynek z dachem czterospadowym.
- Ruina oranżerii z XVIII/XIX wieku – częściowo odremontowana.
- Czworak z pierwszej połowy XIX wieku.
- Park krajobrazowy z XVIII/XIX wieku – zaprojektowany przez Piotra Józefa Lenné, obecnie powiększony o tereny leśne.
Pomniki przyrody
W Zatoniu znajduje się dąb Jana Pawła II, wyhodowany z żołędzi dębu Chrobry, oraz granitowy głaz upamiętniający dąb Wilhelma, posadzony na pamiątkę zjednoczenia Niemiec w 1871 roku. W okolicy rośnie wiele pomnikowych drzew, takich jak dąb Talleyranda oraz dąb świętego Huberta.
