Kopiący Niedźwiedź
Kopiący Niedźwiedź (lak. Matȟó Wanáȟtaka, ang. Kicking Bear, ur. ok. 1846, zm. 28 maja 1904) był wojownikiem, mistykiem i szamanem plemienia Dakotów Oglala. Był zaufanym współpracownikiem Szalonego Konia (Crazy Horse).
Udział w Bitwach
W 1876 roku Kopiący Niedźwiedź brał udział w bitwach Indian Wielkich Równin przeciwko białym, w tym w słynnej bitwie nad Little Big Horn, gdzie doszło do pogromu 7 Pułku Kawalerii pod dowództwem generała Custera.
Rola w Tańcu Duchów
W latach 1889–1890 był jednym z dakockich wysłanników do Nevady, mających na celu spotkanie z twórcą nowej religii, Wovoką. Choć formalnie nie był wodzem plemienia, zyskał reputację krzewiciela Tańca Duchów i jednego z liderów tego ruchu wśród Dakotów, obok Niskiego Byka (Low Bull). Był postrzegany przez białych jako jeden z przywódców indiańskiego buntu w dakockich rezerwatach w 1890 roku.
Obrzędy i Wydarzenia
Kopiący Niedźwiedź zorganizował i prowadził pierwszy obrzęd Tańca Ducha w obozie Siedzącego Byka (Sitting Bull) nad rzeką Grand w agencji Standing Rock. Do jego obozu w rezerwacie Pine Ridge przybywali zwolennicy Tańca z całej Dakoty. Po masakrze nad Wounded Knee 29 grudnia 1890 roku, ukrywał się w Badlands, a do agencji Pine Ridge powrócił 15 stycznia 1891 roku.
Aresztowanie i Występy w Europie
Po aresztowaniu przez generała Milesa jako jeden z 25 przywódców buntu, Kopiący Niedźwiedź został osadzony w więzieniu w Fort Sheridan w Illinois. Wkrótce potem, wraz z pięcioma innymi Dakotami, wziął udział w rewi Dzikiego Zachodu Buffalo Billa, występując w Europie, w tym we Francji, Belgii i Niemczech. W 1893 roku powrócił do rezerwatu.
Podsumowanie
Kopiący Niedźwiedź był kluczową postacią w historii Dakotów Oglala, odgrywając istotną rolę w walkach o prawa Indian oraz w religijnych ruchach plemiennych. Jego życie i działalność pozostają ważnym elementem dziedzictwa kulturowego tego plemienia.
