Berlińska Plejada

Berlińska Plejada

Berlińska Plejada, znana również jako Berliner Siebengestirn, to grupa pionierów niemieckich szachów, w skład której wchodzili: Ludwig Bledow, Karl Schorn, Bernhard Horwitz, Carl Mayet, Wilhelm Hanstein, Paul Rudolph von Bilguer oraz Tassilo von der Lasa. Grupa ta współpracowała w ramach Berlińskiego Towarzystwa Szachowego.

Wkład w rozwój szachów

W 1846 roku, z inicjatywy Ludwiga Bledowa, powstało czasopismo szachowe Deutsche Schachzeitung. Z kolei w 1843 roku, Paul Rudolph von Bilguer, przy wsparciu pozostałych członków, wydał podręcznik teorii debiutów Handbuch des Schachspiels. Cała siódemka miała istotny wpływ na popularyzację szachów w Niemczech.

Nowe zasady gry

W latach 30. XX wieku Bledow wprowadził nowy przepis, który nakładał obowiązek wykonania ruchu po dotknięciu bierki. Wcześniej dotknięcie figurki nie obligowało gracza do jej ruchu. Dodatkowo, z inicjatywy Schorna, przyjęto przepis dotyczący promocji bierki dochodzącej do ostatniej linii, który pozwalał na wybór innej figury niż hetman, co wcześniej nie było dozwolone w Niemczech.

Podsumowanie

Berlińska Plejada odegrała kluczową rolę w rozwoju i ujednoliceniu zasad szachowych w Niemczech, wpływając na sposób gry i jej popularyzację w kraju.

Bibliografia

• W. Litmanowicz, J. Giżycki, „Szachy od A do Z”, tom I, Warszawa 1986, str. 74-75