Konstantyn I
Konstantyn I (ur. 1868 w Atenach, zm. 11 stycznia 1923 w Palermo) był królem Grecji w latach 1913–1917 oraz 1920–1922, reprezentując dynastię Glücksburgów. Był synem Jerzego I i Olgi Romanowej. Konstantyn miał sześcioro dzieci, w tym przyszłych monarchów Grecji.
Życiorys
Po ukończeniu szkół oficerskich w Atenach, Konstantyn służył w pruskiej gwardii królewskiej. Jego popularność wzrosła po zaangażowaniu w działania wojenne, co pomogło mu zdobyć tron.
Podczas I wojny światowej opowiedział się po stronie Niemiec, co doprowadziło do konfliktu z rządem premiera Wenizelosa, który preferował sojusz z Ententą. W 1915 roku, w wyniku politycznych napięć, Konstantyn doprowadził do dymisji rządu Wenizelosa, co zakończyło się oskarżeniami o zdradę ze strony Wielkiej Brytanii i Francji, które interweniowały w Grecji.
W 1920 roku, po wcześniejszej abdykacji, Konstantyn powrócił na tron po sfałszowanym plebiscycie. Jego rządy zakończyły się klęską armii greckiej i rewolucją we wrześniu 1922, co zmusiło go do kolejnej abdykacji. Zmarł na emigracji w Palermo.
Dzieci Konstantyna I
- Jerzy II (1890–1947), król Grecji
- Aleksander (1893–1920), król Grecji
- Helena (1896–1982), królowa Rumunii
- Paweł I (1901–1964), król Grecji
- Irena (1904–1974), księżna Aosty
- Katarzyna (1913–2007)
Odznaczenia
- Wielki Mistrz Orderu Zbawiciela
- Wielki Mistrz Orderu Jerzego I
- Order Słonia (Dania, 1886)
- Krzyż Wielki Orderu Łaźni (Wlk. Brytania, 1895)
- Order Serafinów (Szwecja)
- Order Orła Czarnego (Prusy)
- Order Złotego Runa (Hiszpania, 1889)
- Order Świętego Andrzeja (Rosja)
- Królestwo Łańcuch Wiktoriański (Wlk. Brytania, 1902)
- Order Annuncjaty (Włochy)
Konstantyn I pozostaje znaczącą postacią w historii Grecji, zarówno jako monarcha, jak i kontrowersyjny lider w trudnych czasach wojny i politycznych zawirowań.
