Brunatnice
Brunatnice (Phaeophyta) to gromada wielokomórkowych protistów roślinopodobnych, zaliczanych do glonów. Charakteryzują się dużą różnorodnością rozmiarów, które mogą osiągać do 60 metrów.
Budowa
Brunatnice mają złożoną organizację plechy, która występuje w różnych formach:
- Budowa heterotrychalna – proste formy, przypominające nici.
- Budowa parenchymatyczna lub pseudoparenchymatyczna – bardziej złożone struktury z centralnymi lub wieloma osiami ciała.
- Plecha tkankowa – u najwyżej rozwiniętych brunatnic, z aktywnością merystemów.
Ściana komórkowa składa się z dwóch warstw: celulozowej (wewnętrznej) oraz pektynowej (zewnętrznej), bogatej w polisacharydy. Chloroplasty wtórne zawierają chlorofil A i C oraz barwniki pomocnicze, takie jak fukoksantyna.
Rozmnażanie
Brunatnice rozmnażają się zarówno płciowo (izogamia, anizogamia, oogamia), jak i bezpłciowo (zoospory, aplanospory, fragmentacja plech). Występuje u nich przemiana pokoleń.
Odżywianie
Brunatnice są głównie autotroficzne, choć niektóre mogą być heterotroficzne. Gromadzą materiały zapasowe, takie jak chryzolaminaryna, laminaryna, glicerol i mannitan. Nie wytwarzają skrobi.
Systematyka
Brunatnice zaliczane są do grupy Stramenopiles w supergrupie Chromalveolata. Bliskimi krewnymi są różnowiciowce (Xanthophyceae). W obrębie brunatnic wyróżnia się kilka rzędów:
- Rząd Ectorpales (kłoskowce), np. Pylaiella.
- Rząd Cutleriales (katleriowce), np. Cutleria.
- Rząd Dictyotales (diktjotowce), np. Dictyota dichotoma.
- Rząd Laminariales (listownicowce), np. Laminaria.
- Rząd Fucales (morszczynowce), np. Sargassum, Fucus vesiculosus.
Bibliografia
- Szweykowscy A. i J., Botanika, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002.
