„`html
Ludwik Józef Bierkowski
Ludwik Józef Bierkowski (ur. 16 sierpnia 1801 w Poznaniu, zm. 27 czerwca 1860 w Krakowie) był polskim lekarzem, chirurgiem oraz profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego. Uczestniczył w powstaniu listopadowym.
Życiorys
Bierkowski studiował nauki lekarskie w Berlinie, Jenie i Lipsku. W 1831 roku założył Krakowską Klinikę Chirurgiczną, gdzie prowadził wykłady z chirurgii, chorób wenerycznych, okulistyki oraz położnictwa. Był pionierem w polskiej ortopedii i pierwszym, który zastosował watę jako środek opatrunkowy.
W 1830 roku uzyskał tytuł doktora medycyny i chirurgii, a rok później został profesorem UJ. Podczas powstania listopadowego kierował lazaretem wojskowym w Warszawie, gdzie zorganizował pomoc dla rannych powstańców. Za swoje zasługi został odznaczony Złotym Krzyżem Orderu Virtuti Militari.
W 1847 roku jako pierwszy na ziemiach polskich wykonał zabieg w uśpieniu eterowym. W 1837 roku założył Szkołę Gimnastyczną w Krakowie oraz zorganizował pierwsze w Polsce zajęcia gimnastyki dla dziewcząt. Jego instrumentarium chirurgiczne znajduje się w Muzeum Wydziału Lekarskiego UJ. Zmarł w 1860 roku i został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Rodzina
Żoną Ludwika Bierkowskiego była Tekla z Łakomickich, z którą miał czwórkę dzieci: Włodzimierza, Kazimierza, Marię oraz Józefa.
Upamiętnienie
W Krakowie na Bieżanowie upamiętniono go nazwą ulicy.
Bibliografia
- Józef Bogusz, Ludwik Bierkowski, w: Sylwetki chirurgów polskich, Ossolineum, Wrocław 1982.
„`
