Łazarz III Henckel von Donnersmarck
Łazarz III Henckel von Donnersmarck, baron i hrabia cesarstwa, urodził się w 1729 roku i zmarł 8 sierpnia 1805 roku w Siemianowicach. Był właścicielem Bytomia i 5. wolnym panem stanowym tego miasta.
Rodzina
Był najmłodszym synem Karola Józefa Erdmanna i baronówny Marii Józefy von Brunetti. Został ochrzczony w Opawie 24 czerwca 1729 roku. Łazarz był dwukrotnie żonaty: po raz pierwszy z hrabianką Antoniną von Colonna-Fels, a następnie z hrabianką Antoniną Praschma von Bilkau. Miał dwóch synów: Karola i Łazarza Jana Nepomuka.
Życie i działalność
W 1745 roku towarzyszył ojcu w wygnaniu do Austrii, gdzie pełnił funkcję cesarskiego szambelana oraz był majorem armii Marii Teresy do 1764 roku. Wziął udział w wojnie siedmioletniej, walcząc przeciw Prusom. Po śmierci Franciszka Ludwika w 1768 roku objął spadek po bytomskich Hencklach, pomijając Karola Jana, który pozostał w Austrii.
Łazarz wybrał dwór w Siemianowicach na swoją rezydencję. Jego majątek obejmował ponad 19 tys. ha, w tym miasto Bytom, 23 wsie oraz 18 folwarków. W 1805 roku jego żona, Antonina, dokupiła dobra Lasowice i Sowice. W latach 1786–1792 zainwestował w kopalnię węgla kamiennego „Lazarus” w Radoszowy oraz w 1787 roku w kopalnię „Szczęście” między Przełajką a Siemianowicami. W latach 1801–1805 zbudował hutę żelaza „Antonina”, jedną z pierwszych prywatnych hut opalanych koksem.
W 1788 roku uczestniczył w wizycie króla Fryderyka Wilhelma II w kopalni kruszców „Fryderyk”. W 1793 roku otrzymał tytuł 5. wolnego pana stanowego Bytomia i wspierał kościół minorytów, gdzie ufundował kryptę grobową dla swojej rodziny.
Śmierć i pochówek
Łazarz III Henckel von Donnersmarck zmarł w Siemianowicach i został pochowany w krypcie kościoła minorytów w Bytomiu. W 1827 roku jego szczątki przeniesiono do krypty w kościele NMP.
